Oezbekistan en veel 'blingbling' deel 2

Nou, daar gaan we dan voor de tweede keer. Mijn vorige verslag is weer eens in het niets verdwenen, 3 uur voor Jan met de korte achternaam zitten schrijven. AAARRRGGGHHH, zonde van mijn tijd!
Maar goed, iedereen bedankt voor de reacties, altijd weer bijzonder om te lezen en te horen, dat jullie genieten van mijn reis!
Inmiddels in Samarkand aangekomen, hier zijn we 's middags in het restaurant onder dezelfde naam gaan lunchen. Een decadente tent, maar wel heel erg mooi! Volgens de ' dresscode' mochten we er niet eens in, met bergschoenen, teenslippers of een bloot t-shirt. Maar goed ze waren bereid om twee tafels aan elkaar te schuiven zodat we er met zijn achten konden zitten. Toen begon de lol pas echt, want er waren Engelse menu's zonder prijzen en Oezbeekse menu's met prijzen, alleen kwamen we er achter, dat de gerechten niet synchroon liepen. Vervolgens was er één ober die een beetje Engels sprak en het zoekplaatje kon beginnen. Hahaha zoek het de juiste prijs bij het juiste gerecht! Ook hadden we gevraagd om onze rekening per persoon te presenteren, wij allen noemden braaf onze naam! Maar uiteindelijk kregen we de rekening in het Oezbeeks en natuurlijk alles op één rekening. Zoekplaatje startte weer opnieuw, totdat we de Engelssprekende ober erop wezen, dat hij onze bestelling per persoon in zijn notitieboekje had staan, toen ging het ineens een stuk sneller! Nou ja op deze manier ben je weer even van de straat, toch?
De andere dag met onze gids Bek op pad. We begonnen bij een papier fabriekje. Hier maken ze nog op traditionele wijze papier uit de bast van de moerbeiboom, dezelfde boom waar ook de zijderups in verblijft. Het papier is prachtig en heel erg sterk, het kan zelfs tot wel 40 keer gewassen worden en het kan niet worden aangetast door één of ander kevertje.
Daarna zijn we naar een observatorium gereden, van Ulugh Beg, een astronoom, die omstreeks 1420 ontdekte dat de aarde rond was en dat de aarde om de zon draaide. Het observatorium werd in 1420 gebouwd, in 1449 vernield en in 1908 weer opgebouwd.
Vervolgens zijn we naar de ' Afrassiyab' gereden, dat is de oude naam voor Samarkand van 500 v.C - 1220 n.C. Het hele spul is op een heuvel gebouwd en zelfs de heuvel is door mensenhanden gemaakt. Dit was oa het centrum van de Sogdians een belangrijke bevolkingsgroep in de tijd van de zijderoute! De 'site' is zo'n 220 hectare groot en bevat nu prachtige tombes van belangrijke personen, uiteraard met prachtige mozaïeken en verder is het een gewone begraafplaats, met ook een Joods gedeelte.
De volgende stop was het ' Registan square', het is een groot plein met drie grote madrassa's, dit zijn van origine islam scholen, nu veelal souvenirwinkeltjes. Eén is gebouwd omstreeks1420 en de andere twee omstreeks 1600. Prachtig! En zeer geliefd bij bruidsparen om hier hun trouwfoto's te nemen!
Als laatste die dag zijn we naar de Bibi-Khanym Moskee gegaan, deze is uit de 14e eeuw en was aardig in verval, maar men is nu met restauratie werkzaamheden bezig. Deze Moskee werd getroffen door een aardbeving in 1897.
Daarna gingen we voor een heerlijke cappuccino dachten we. De jongen, 'ja hoor ik heb cappuccino'. Ik vertrouwde het niet helemaal, riep hem nog eens terug en zei, ' no sugar' , 'nee hoor, no sugar'. 3 × raden wat er kwam; jawel een mierzoete koffie met een sloot melk, bbbbrrrrr, maar ja het was wel warm, dus toch maar opgedronken en de koffie was heel erg goedkoop! Hahaha
De volgende dag nog naar het mausoleum van de heerser Tamerlane geweest, ook wel Timur genoemd. Uiteraard weer een prachtig gebouw, met veel blauw en bladgoud, dit alles gebouwd omstreeks 1403.
Bek verteld ontzettend veel, hij weet ook veel, maar soms schiet hij een beetje door en dan haak ik af. Graag wat compacter!
Maar ja, heb als vrouw maar eens kritiek op een moslimman! Toch mijn mond maar gehouden en gewoon mijn eigen ding gaan doen werkte het beste.
De middag ben ik met Hannah en Liz de joodse wijk ingewandeld, daar was net een ' moslim' begrafenis bezig. Ik had wel langer willen blijven en willen kijken hoe dat in zijn werk ging, maar ja een beetje gênant is dat wel. De vrouwen rouwden op de binnenplaats ( ik denk dat de overledene een vrouw was) De mannen zaten buiten op banken en de dragers, allemaal in het zwart stonden aan de kant te wachten.
Vervolgens werden we door twee jongemannen naar de synagoge geleidt, mensen zijn allemaal onwijs vriendelijk, en dat was maar goed ook, want anders hadden we de synagoge nooit gevonden. De rabbijn liet ons binnen en vertelde met handen en voeten, dat de joodse gemeenschap in Oezbekistan erg was geslonken, vrijwel alleen nog maar ouderen, de kinderen zijn allemaal vertrokken naar Israël of Amerika. Ik vond de synagoge erg mooi.
Toen was het wel tijd voor een drankje en zijn we in een lokale pub in deze wijk belandt, waar maar weinig toeristen komen! Ook dit was erg leuk, een heerlijke rustige plek en met handen voeten duidelijk maken wat je wil drinken, omdat met hier alleen Oezbeeks, Russisch of Tadzjieks spreekt en ik wel een aantal andere talen, maar net niet deze! De eigenaar had ook het gevoel, dat hij ons een beetje moest beschermen tegen paar duidelijk onder invloed verkerende landgenoten, dus hij kwam gezellig bij ons aan tafel zitten.
Op de terugweg uiteraard weer levensgevaarlijke toestanden op de weg. Wij hadden op de oversteekplaats groen licht, maar als voetganger ben je hier doelwit. Dus zo'n taximuts (overigens de enige vrouw die ik achter het stuur heb gezien als taxichauffeuse!) stopt voor het rode licht OP de oversteekplaats, terwijl wij oversteken, ik krijg daar zulke vreemde neigingen van!!
Nou lieve mensen dit was het weer, ik heb steenkoude handen en kruip lekker mijn slaapzak in. De volgende keer weer meer.
Lieve groet Marjo