Nog meer parken

Hallo allemaal, de tijd vliegt voorbij, eigenlijk zit ik al de hoofdstad en vlieg morgen naar huis, maar jullie hebbenverlieten tegoed.

De volgende ochtend verlieten we het hotel om 08.30 uur, jaja we konden uitslapen vandaag.

We bezochten een theeplantage in de buurt van Sahambavy. Verspreid over zo'n 300 hectare vind je hier theeplantages. We kregen een rondleiding en uitleg over het proces. Het is winter, dus er word maar drie dagen per week geplukt, in toptijd van de pluk werken er 250 locals op het terrein. Het proces gaat vela met oude machines, maar zo gaaf! Daarna een proeverij van voornamelijk groene en zwarte thee. De groene thee wordt gemaakt van hele jonge blaadjes en de zwarte thee de wat oudere blaadjes en dan maakt het proces ook nog het verschil in smaak.

Daarna zijn we doorgereden naar Ranomafana, zo'n 180 km verderop. We zitten nu echt in het regenwoud en het kwam met bakken uit de lucht. Ik besloot samen met Michelle niet naar de nachtwandeling te gaan, echt geen behoefte om mij kletsnat te laten regenen en vervolgens met kleding te zitten, die je door de hoge luchtvochtigheid nooit meer droog krijgt. Michelle en ik hebben ons prima vermaakt met kokosrum met cola en met wat kaasjes ( la vache qui rit) toast en nootjes.

Diegene die wel geweest zijn kwamen echt zeiknat terug. Ze hadden wel een paar nachtdieren gezien.

De volgende ochtend kregen we een rondleiding door het zelfde park, Michelle en Karen bleven in het hotel. Het was weer een pittige, ontzettend veel trappen en dat allemaal ongelijk naar boven en weer naar beneden. Op een gegeven moment wilde mijn knieën echt niet meer en zijn Maureen en ik met Nambiterug gewandeld. Hierbij hadden we erg veel leuk, want we zaten net in de bus en het kwam weer met bakken naar beneden, de rest was dus weer zeiknat! Maureen en ik hadden dus geluk. Daarna door voor de lunch, ik had één soort nasi met een omelet, nou dat is me zeer slecht bekomen. Kan me niet heugen dat ik zo beroerd was dat ik moest spugen, maar de lunch kwam er in het geheelweer uit, daar ging mijn ontspannen avond in de 'hotspring'! Nu onder een hete douche en het bed in.

Gelukkig voelde ik me de andere dag wel weer goed.

De volgende dag hadden we een rit van 280 km voor de boeg met weer veel regen.Na zo'n 100 km werd hetweer droog.

We hebben geluncht in Antsirabe, daar hebben we ook een houtwerkplaats bezocht, een man gaf een demonstratie van inlegwerk met verschillende houtsoorten, erg mooi en hij deed het al ruim 45 jaar! Ervolgems nog naar een werkplaats waar er met de eicel werd gewerkt, ja dat vind ik natuurlijk weer erg leuk.daarna nog door het dorp gewandeld en wat souvenirs gekocht.

Om 18.00 uur waren we in het hotel, het was er erg koud,maar we hadden een open haard in de kamer, deze laten aansteken en toen werd het toch welwat aangenamer.

De bolgende dag weer een lange route voor de boeg, om 07.00 uur zaten we in de bus, richting Andasibe. We gaan nu naar het oosten van Madagaskar en wij moeten om er te komen langs de hoofdstad .

Het landschap is weer veranderd, we zien nu weer veel rijstvelden en het maken van stenen. Het is ook heuvelachtig en het laatste stuk rijden we echt in de bergen.

Onderweg een stop in Ambatolampy, daar maken ze de bekend aluminium potten die hier veel worden gebruikt, ook maken ze wel souvenirs van aluminium. Het proces was te volgen, alles in de buitenlucht en voor de werkers erg slecht voor hun gezondheid, geen enkel beschermmiddel aanwezig. Ze sorteren eerst de spullen, dan wordt het aluminium verhit, twee anderen zijn dan al in een bekisting met een mal en zand bezig, daar wordt het aluminium ingegoten en omdat het snel stolt wordt het zand weer weggehaald en hergebruikt, weer anderen vijlen de randen bij en de pot is klaar voor gebruik. Ze zijn uiteraard erg licht. Helaas niet geschikt voor inductie. Nog wat door dit vervuilende stadje gelopen en uiteraard weer wat souvenirs gescoord.

Wat je hier veelal aantreft, is een hoofdstraat smal of een beetje breder en daa4r zitten dan alle winkeltjes of mensen die hun spulletjes verkopen aan, zeer ongezond met datd drukke verkeer.

Vervolgens door naar Tana, zo wordt de hoofdstad in de volksmond genoemd, daar in een fast-food restaurant een pizza gegeten, ookal omdatwe nog een heel stuk voor de boeg hadden. Om 18.45 uur waren we op onze bestemming, over een weg die naar Taomasina gaat waar een haven is, dus het was heel erg druk met containervervoer en dat op een tweebaansweg waar van alles rijdt en uiteraard het wegdek vol met gaten ligt. Ook zaten we nu echt midden in de bergen.

Zo het laatste verslag komt uit Nederland

Groetjes Marjo