De Tsingi

Zo, hallo allemaal, we hebben weer internet, soms een beetje spaarzaam of alleen bij de receptie

Vandaag begonnen we aan een 500km rit naar Morondava. Gepland op 12 uur reistijd, dus om 05.15 op, ontbijten en om 06.40 reden we weg.

Met een paar plaspauzes en een lunch onderweg, kwamen om 20.00 uur bij het hotel, met een prachtige omschrijving, aan het strand, blablabla. Maar wij hebben er gegeten, geslapen en ontbeten en weer door, ik heb nog wel even het strand gezien voor het ontbijt!

Om 07.15 uur zaten we in 3 SUV's, 4wheeldrive richting Bekopaka. Een reis van 280km en op ongeveer 20 km na allemaal 'off road'. Ik zit samen met Morgan en Maureen in de auto en onze chauffeur heet Dada en hij spreekt redelijk goed Engels. We zijn deze ochtend eerst langs 'de rue de Baobab' gegaan, want in de ochtend minder druk dan bij de zonsondergang, dat doen we overmorgen.

Erg indrukwekkend deze grote 'rare' bomen. In Madagaskar komen 6 van de 7 soorten Baobabs voor. En één soort in Australië. Nog een heilige Baobab bezocht, met echt een hele grote omvang, waar men allerlei dingen neerlegt om de boom te 'eren'.

Rond 09.15 uur zijn we verder gereden en kwamen we na veel stof happen, zoals de broertjes Coronel in de Dakar omschrijven als fesfes (zeer fijn zand), bij de eerste ferry over de Tsiribihinarivier aan, twee platte boten naast elkaar met een planken constructie, waar 4 tot 5 auto's op kunnen, soms zelfs drie boten naast elkaar, dan kunnen er nog meer auto's mee! De auto's gaan erop via een steil zandpad en tweestalen geribbelde planken, wielbreed! Dus als chauffeuer moet je wel goed 'mikken' anders duik je met auto en al in de rivier. De paden zijn erg droog en uitgesleten. In de Malagassische zomer (regentijd) is het één grote modderpoel en overstroomd en dan kun je hier ook niet komen. Het lijkt af en toe wel de Dakarralley, maar dan met maximaal 25 km per uur! Hahaha.

Met de stroom mee waren we in 20 minuten aan de overkant, daar hebben we heerlijk geluncht Nambi had telefonisch al besteld, dus dat ging lekker snel. Rond 14.00 uur weer de weg op voor de tweede helft, de weg werd er niet beter op. Onze Dada bleek ook een goede spotter, oa een slang, salamander en wat vogels, een roofvogel vloog bijna door onze vooruit. Na een paar korte stopjes, kwamen we inmiddels weer in het donker bij de tweede pont aan over de Manambolo rivier, slechts een oversteek van 5 minuten, maar te diep voor de auto's om doorheen te rijden.

Na een kwartier kwamen we aan in ons hotel, bij elkaar 12 uur onderweg geweest. Pfff

Gegeten en naar bed, helemaal kapot!

De volgende dag begonnen we met een boottochtje over de rivier in een piroque dit zijn uit een boomstam gehakte kano's, ook bij deze smalle boten plank erover en met elkaar verbonden en zo konden twee aan twee zitten en genieten van de steile wanden van het Karstgebergte en ook hebben we een paar grotten bezocht, op grote hoogte waren er ook tombes te zien van de Vazimba tribe.

Na terugkomst gingen we kleine Tsingi in, waar ik er al snel achter kwam dat dit niet mijn ding was, het is kalksteen, gevormd door regen over jaren, met nauwe doorgangen en hele scherpe punten. Voor Michelle, Maureen en mij werd er een 'makkelijke' route gedaan, nou ik kan jullie zeggen, ik vond hem nog zwaar en het werd alleen maar warmer, ik was blij dat ik er was! Maar we hadden een geweldige en zeer behulpzame gids en Nambi was met ons mee. Ik had één stok mee, nou daar had je dus geen ruk aan, het was het betere handen en voetenwerk, de anderen deden wel de eerste route en die was pittig hoorden we later, met veel klimmen. In een lokaal restaurant geluncht, algauw meer dan de helft goedkoper dan in de hotels.

De betekenis van 'Tsingi' in Malagassisch is op je tenen lopen!

's Middags bij het zwembad rondgehangen en 's avonds ook weer in een lokaal restaurant gegeten.

In het restaurant verkochten ze ook honing en 'rum shots' , uiteraard hebben we geproefd, rum vermengd met honing en limoen smaakte best lekker, maar met een pittig alcoholgehalte, we hebben de fles gekocht en meegenomen.

De volgende dag gingen er 4 van onze groep de grote Tsingi in, nou geen haar op mijn hoofd die daar nog over dacht! Dus uitgeslapen, wasje gedaan en bij het zwembad rondgehangen, helemaal top! De 'hikers' waren rond 15.00 uur weer retour, zij waren bekaf en gezien de foto's was ik erg blij dat ik niet ben gegaan! Hahaha

De andere dag weer helemaal terug naar Morondava, 280 km over dezelfde weg. We gingen vroeg op pad, 05.30 uur uit bed, 06.00 uur ontbijt en om 06.40 uur zaten we in de auto's om tijdens de zonsondergang bij de 'rue de Baobab' te zijn. Nou, dat is gelukt, we waren er ruim een uur voor zonsondergang, even de souvenirs bekeken en een ijsje gegeten van de baobabvrucht, erg lekker.

Dada onze chauffeur moest vreselijk lachen toen ik zei dat ik zo vaak moest plassen omdat de airco in de auto aanstond plus dat gehobbel, hij vond het hilarisch.

Er was ook nog een bruid en bruidegom met de zonsondergang, met een aanhang van zo'n 70 mensen, allemaal in het wit gekleed! Mooie plek voor foto's.

We waren om ongeveer 19.00 uur in ons hotel, tijdens het diner had ik het gevoel alsof ik nog op een schip zat, na deze lange dag klutsen en klotsen in de auto.

Zo lui dit was het voor nu,

Groetjes tot de volgende keer