Remi in India (deel 3)

Hallo allemaal, inmiddels alweer veilig thuis, maar er ontbreekt nog een stukje aan mijn verhaal.

Nadat de groep weg was en ik lekker alleen lag in mijn hotelkamer, kon ik slecht in slaap komen, de buurkamer vierde een feestje met nogal luide muziek. Heb het dus nog 02.30 uur zien worden. Evengoed weer om 07.30 uur wakker heb me snel aangekleed en naar het hostel gegaan, zo'n 200 meter verderop, want ik had me vergist in de datum, ik wilde er wel twee nachten naar toe, maar al voor de komende nacht. Gelukkig was dit geen probleem!

Daarna weer terug om te ontbijten en nog een tijd met Tine zitten kletsen en later kwam Sibren er ook nog bijzitten. Uiteindelijk heb ik om 09.30 uur uitgecheckt en heb ik me weer ingecheckt bij het hostel, gevraagd of ze een eenpersoonskamer hadden en die was er, gelukkig!

Ik was van plan om naar 'Elephant Island' te gaan, maar toen ik bij de kaartjesverkoper was, zei hij dat er een stroomstoring was op het eiland en er pas na de middag pas weer een boot ging. Geen idee of zijn verhaal klopte, maar ik heb ook niet gekeken of het klopte. Toen maar koffie gaan drinken en me gaan bezinnen wat ik dan zou gaan doen. Ik dacht ik kan wel naar de 'Dabba-Wallahs' gaan kijken, zij verzorgen 6000 maaltijden per dag, veelal voor de kantoormedewerkers en dit zes dagen in de week. Maar goed het was zondag, dus halverwege dacht ik, o ja maar vandaag niet! Toch naar Churchgate Station gelopen, dan weet ik morgen waar ik moet zijn voor de slumtour.

Daarna door de wijk gewandeld, mensen waren net hun stalletjes met verkoop aan het opbouwen waren. Uiteindelijk besloten om dan maar naar de kapper te gaan, altijd weer een avontuur in het buitenland. In India ga je voor een dameskapper naar een 'beautysalon' , de mannen worden veelal op straat geknipt en geschoren. Ik kwam in een klein salonnetje terecht, 30 vierkante meter, vol met vrouwen, zeker wel 10. Er waren drie kappersstoelen, een paar dames zaten met de voeten in het water, van anderen werden de nagels verzorgd en een paar zaten met kleur in hun haar. Ik kon direct plaatsnemen en toen ging ze gelijk de tondeuse in de weer, OEPS, dat ging wel heel snel, dus maar gauw gemeld, dat ik het boven op wel graag wat langer wilde hebben. Toen pakte ze er toch nog een schaar bij. Ik stond met tien minuten weer buiten! Nou ja, ik moet zeggen het was niet echt een mooie coupe, hahahaha, maar goed dat groeit wel weer aan, het zag er nogal hakkerig uit! Rechte laagjes zal ik maar zeggen!

Nog even op een terras gezeten, maar ik was erg moe, dus maar naar het hostel gegaan.

Voor volgende dag had ik een 'slumtour' afgesproken. Ik was al bijtijds bij de afgesproken plek, maar voordat iedereen er was, was ik alweer een uur verder! Uiteindelijk bestond de groep uit een Zwitsers stel, een Italiaanse en een Noor. De gids nam ons mee met de trein naar de 'Dharavi slum', in India leeft zo'n 60% van de bevolking in slums, en dit vaak al generaties lang. We mochten op de traverse over het spoor nog wel foto's nemen, maar in de slum mocht dat niet meer. Er wordt hier van alles gerecycled wat je maar kunt bedenken, veel plastic, maar ook kleine olie - of verfdrums worden hier gereinigd, pennen worden uit elkaar gehaald en aluminium wordt weer omgesmolten. Indrukwekkend om te zien, maar evengoed moet er nog gekeken gaan worden wat te doen met het afval, wat hier ook weer door ontstaat, zoals het afvalwater.

Gelukkig zijn de werkplekken wel gescheiden van de woonplekken, want echt gezond is het niet om daar te werken, vaak zonder enige bescherming! Het plastic wordt hergebruikt, maar mag niet voor etensbakken of drinkflessen worden gebruikt. Verder zitten er kleermakers, strijkers, leerbewerkers, pottenbakkers en ga zo maar door. Op een andere plek worden de maaltijden gemaakt. Deze slum in Mumbai is bijna 200 jaar oud. De meeste huizen zijn van steen, maar staan soms zo dicht op elkaar, dat je maar met één persoon tegelijk tussen de huizen door kan lopen, weinig privacy en veel sociale controle! Ik moet er niet aan denken dat hier ooit brand uitbreekt. Op 2.2 km2 wonen 1 miljoen mensen. Overigens in heel Mumbai 22 miljoen! Via deze rondleidingen vloeit 80% van mijn geld terug naar deze wijk, voor oa schooltjes, sanitair en gezondheidszorg. Ik vond het een zeer interessante trip.

Terug in mijn hostel getracht in te checken op mijn vlucht naar Varanasi, maar dit lukte helaas niet. Wel een taxi geregeld voor morgenochtend. Ook op mijn volgende adres had ik een probleem met de datum, ik heb me gewoon vergist en doordat mijn vlucht al vast stond, zat ik er ook hier een dag naast, ik had ze wel gemaild, maar geen reactie gehad (overigens heb ik dat met de meeste zelf geregelde hotelletjes gehad, of ze lezen het niet? Of ze geven gewoon geen reactie, wel een beetje irritant) Nou ja mijn vlucht kan ik niet veranderen, dus er vast wel ergens een plek in een herberg.

De taxi kwam keurig op tijd, het was wel druk maar we hebben er net geen uur over gedaan. Op de luchthaven maar een ontbijtje genomen, verder ging alles vlot, moest wel bijbetalen, 3 kilo te veel in mijn koffer. Maar ja als je al zo lang op reis bent, dan koop je wel eens wat! Hahaha. Om 13.00 uur landde ik in Varanasi. En dan ben je afhankelijk van de taxi's die aangeboden worden bij de luchthaven, er waren twee 'concurrerende' bedrijven die dezelfde veel te hoge prijs vroegen! (Indiase begrippen dan) maar ja geen bus te bekennen, een metro rijdt er niet en de trein komt hier ook niet, dus je moet wat, wil je in de stad komen. Het was heel erg druk in de stad, veel mensen waren inkopen aan het doen, dus af en toe schoot het dus niet op.

Ruim een uur later was ik in mijn hotel mijn chauffeur had iemand van het hotel gebeld om me te komen halen (erg netjes van hem), want ik zat midden in een wijkje vlak bij de 'Ghats', maar wel een wirwar van straatjes. Ik was er blij mee, want met een rugzak, koffer en steeds op je 'Google maps' moeten kijken voor de weg is niet handig. En gelukkig kon ik er ook terecht, ik lig op de tweede etage, smalle trappen naar boven en ik heb een kleine kamer, geen sanitair, zelfs geen wastafel, maar helaas alles was bezet, dus ik kon geen andere kamer krijgen, hier had ik niet op gerekend, wel een beetje balen.

Het was hier alweer een stuk frisser dan in Mumbai, 's middags nog even naar de 'Ghats' gelopen, maar de ceremonie niet afgewacht, ik had geen vestje bij me. In het hotel op het dakterras gegeten en met nog drie Nederlanders zitten kletsen. Veel mensen vinden het stoer, dat ik alleen reis! Dit vragen ze toch ook niet aan een man? Blijf het toch raar vinden, dat dit verschil er is, natuurlijk weet ik dit ook wel dat het voor een man makkelijker is om rond te reizen, maar toch! Nog een groot nadeel van mijn kamertje, heel, heel veel lawaai, zeker tot 23.30 uur rolluiken die met veel lawaai naar beneden gaan en heel heel veel blaffende honden, zij slapen meestal de hele dag en beginnen 's nachts een territorium oorlog uit te voeren. Ik heb dus erg slecht geslapen. Bij het ontbijt met een Engelse vrouw gesproken, zij had ooit zes jaar in een ashram beleeft, nu bleef zij in Varanasi tot de 'Kumbh Mela' een twaalf jaarlijks terugkerend festival en dat vind in 2019 in Varanasi plaats, er komen dan wel 75 miljoen pelgrims naar deze stad om zich onder te dompelen in de Ganges. Ik moet er niet aan denken in deze stad met zijn smalle straatjes die naar de Ganges leiden.

Daarna ben ik naar de 'Ghats' vertrokken, mijn hotelletje ligt in het midden, dus ik ben vandaag naar de zuidkant gewandeld. Het water in de Ganges is nu weer een stuk gezakt, dat kan in de moesson periode wel 7 tot 8meter stijgen. Nu kun je dus alles via de trappen van de 'Ghats; wandelen. En daar gebeurd dus van alles, men wast zich in de rivier, de kleding wordt er in gewassen, de mensen die dood zijn gegaan, worden ook met Gangeswater besprenkeld voordat ze gecremeerd worden. Er wordt gekletst en gevliegerd en er wordt van alles verkocht en er vinden rituelen plaats, er worden buffels gewassen en bootjes gerepareerd. Verder zit er her en der een saddhoe, sommige weliswaar met een mobiel! Wat toch raar is, als je alle aardse spullen hebt afgezworen en je hebt besloten te leven van de giften van anderen om tot verlichting te komen! Op aanraden van Tine aan het eind van de 'Ghats' bij een pizzeria een 'applepie' gegeten, de beste in India en dat was ook zo! HEERLIJK!

Op de terugweg ineens veel lawaai, van trommels en dansende vrouwen bij een crematie ghat. Er kwam een overledene aan, opgebaard op een volledig versierd bed, met prachtige oranje/gouden doeken. Het bed werd aan de rand van de Ganges gezet. Bij de crematie elf zijn alleen de mannen aanwezig, vrouwen zijn te emotioneel en dat is niet goed voor de ziel van de overledene.

Vervolgens zag ik ook verderop nog een soort trouwritueel, zowel de man als de vrouw in schitterende kleding, trouwerijen duren hier vaak wel 5 tot 7 dagen en een zegen aan de Ganges of een ander heilige rivier hoort daarbij.

Je kijkt je ogen uit en blijft in verwondering als je hier loopt.

Zo dit was het weer, er volgt nog één Remi en dan is deze reis voorbij.

Groetjes en tot gauw