Remi in India (deel 4)

Zo, het laatste deel van de reis is aangebroken (alhoewel inmiddels is het al 1e Kerstdag)

Ik zit nog steeds in Varanasi en ben toch maar naar de badkamer gegaan, officieel voor het personeel, maar goed wel een stuk ruimer en heerlijk heet water, ben er toch wel van opgeknapt!

De volgende dag het noordelijke deel van de 'Ghats' bezocht, waaronder het drukke 'Dashashwamed ghat' deze ligt bij het centrum en het 'Manikarnika ghat', dit is de grote crematieplek van deze stad. Het blijft me fascineren hoe de Indiërs met hun doden omgaan, zij zeggen het is alleen nog maar een lichaam, de ziel is al weg uit zijn omhulsel, maar evengoed is er veel respect voor dat omhulsel! Een oudere man vertelde me alle 'ins en outs' van deze rituelen. Vertelde dat hij zelf werkte in een soort van 'hospice' waar mensen die denken te gaan sterven en geen familie meer hebben of te arm zijn de laatste begeleiding krijgen. Hij vertelde veel en liet me van alles zien, vroeg toen om geld omdat de armen vaak niet in staat zijn om het hout wat nodig is voor de crematie te kunnen betalen Ik heb hem iets gegeven, niet het bedrag waar hij om vroeg, ga toch maar van zijn goede karma uit, opdat het ook echt terecht komt waar hij het voor vroeg!

Daarna verder gelopen richting de 'Ram Ghat Bridge'. Ook hier weer allerlei taferelen en rituelen, maar het was hier een stuk rustiger dan het zuidelijke gedeelte. Op de terugweg heerlijk geluncht met zicht op de Ganges, of de Ganga zoals ze hier zeggen.

Nog geprobeerd de ' Vishwanath Tempel' te vinden, maar ik liep rondjes door al die steegjes en zelfs 'Google' had er moeite mee! Wel nog even door de drukke straat gewandeld maar hier werd ik hor en dol van. Later nog teruggegaan naar de Ganges om het avondritueel mee te maken ik had een mooi plekje, wat hoger dus mooi overzicht, erg jammer dat er zo'n dikke kabel door mij fotobeeld liep. Nou ja je kunt niet alles hebben toch? Het ritueel duurt ruim 3/4 uur en blijft voor mij als westerling een bijzonder gebeuren. Het is een dankritueel aan moedertje Ganga en de dag, onder begeleiding van zang, een trommel en soms ook klappen met de handen, worden de rituelen met verschillende voorwerpen in de vier windrichtingen uitgevoerd. Uiteindelijk lopen de zeven priesters naar de Ganga om er een offer in te leggen.

Daarna lekker gegeten in een Koreaans restaurant, raakte weer aan de babbel met een Engels stel dit keer, leuk hoor. Slapen gaat wel iets beter, maar al die zwerfhonden! Je zou bijna een hekel aan honden krijgen als je hier lang bent.

De volgende dag al vroeg wakker, ja nu was ik een dag langer in Varanasi, eigenlijk alles wel gedaan wat ik wilde doen hier. Hahaha Maar goed er is hier op het universiteitsterrein een museum, dus daar maar heen gewandeld, helaas wel een stuk langs een drukke weg. Maar het was inderdaad de moeite waard, het 'Bharat Kala Bavan museum' heeft een collectie miniatuurtekeningen uit de 15e/16e eeuw. Er hingen er meer dan 100, erg mooi en afkomstig uit verschillende regio's van India. Ook een tentoonstelling over de Zwitserse Alice Bner, die zelf tekende en beeldhouwde, maar helemaal gefascineerd raakte van de Indiase tempel beeldhouwkunst. Zij heeft hier jaren geleefd en is uiteindelijk op hoge leeftijd in Zwitserland gestorven.

Daarna weer richting 'Ghats' gewandeld en besloten om nog een 'applepie' te gaan eten en als je langs de 'Ghats' wandeld wordt je hooguit lastig gevallen met de vraag of je een bootje wil, verder is het er relatief rustig wandelen. Hier heerlijk een tijd gezeten, ook met uitzicht over de Ganga. Het was vandaag wel de meest heldere dag, je kon van brug naar brug kijken! Halverwege nog even op een bankje gezeten en dan begint er wel weer iemand tegen je te kletsen, met eerst nog wat algemene zaken dan worden de vragen en het gesprek wat persoonlijker en uiteindelijk toch weer de vraag om mee te lopen naar zijn winkeltje of het winkeltje van zijn oom. Ik zei dat Ik niet mee ging en sowieso niks meer wilde kopen, zei hij dat hij teleurgesteld was, dit gemeld als zijnde zijn probleem, ik heb tenslotte nergens om gevraagd, ik wilde alleen maar zitten en genieten maar dat wordt hier niet zo begrepen, tenminste als je buitenlander bent want er zitten ook veel Indiërs op bankjes! Terug naar het hotel en taxi geregeld voor morgen al om 08.00 uur want het is druk(zaterdag?) In de stad.

De volgende ochtend uiteindelijk toch krap in mijn tijd gelukkig het hotel al afgerekend, maar het ontbijt duurde even langer dan ik verwachtte. Dus snel naar de afgesproken plek gelopen, taxi's kunnen hier in de smalle straatjes niet komen dus ik moest naar de 'grote' weg lopen. Werd natuurlijk direct overvallen door tuktuk rijders, die me allemaal wel naar de luchthaven wilde brengen. Gezegd dat er een taxi was besteld en dat ik daar op zou wachten. Maar goed na een kwartier geen taxi, toch in zee gegaan met een tuktuk. God wat was dat koud zeg! Blij dat ik mijn donzen jack nog heb! Tot mijn schrik kwam ik erachter dat ik ook nog mijn sleutel met hangslot in mijn zak had zitten, hoezo een domme doos! Hahaha, nou ja ook geen tijd meer om terug te gaan. Dus ik met de tuktuk naar de luchthaven, bbbbrrrrrr, dit ging goed tot 5 km voor de luchthaven, toen begon de tuktuk te pruttelen, snelheid liep terug en toen niks meer! Stonden we op de snelweg naar de luchthaven, gelukkig had ik ruim de tijd, maar toch! Hij probeerde hem met allerlei tactieken aan de praat te krijgen, maar ik had al wel door dat het echt niet ging lukken. Verzopen en nieuwe bougies of zo! Hahaha. Uiteindelijk had hij dat ook wel door en hield een andere tuktuk aan, legde uit wat er aan de hand was en ik ging met koffer en al in de andere tuktuk, waar al iemand in zat, die ook naar de luchthaven moest. De betaling werd onderling geregeld, en ik heb hem nog wat meer gegeven en gevraagd of hij dat hangslot naar het hostel wilde brengen voor mij. Geen idee of hij het doet, maar ik ga maar weer uit van goed karma!

Ik was natuurlijk veel te vroeg op de luchthaven nou ja, ik vond het lastige als je alleen reist, dat je overal met je bagage naar toe moet (toilet bijv) want het duurde nogal lang voordat ik mijn bagage kon inchecken. Vlucht ging verder prima, maar toen moest ik weer een taxi, waarbij ik toch steeds weer het gevoel heb 'bedonderd' te worden door de prijzen, maar ja veel andere keuzes zijn er niet.

Mijn kamer in Agra was erg prettig, midden in het gebouw en geen blaffende honden! Het is wel een drukke buurt en ook weer veel souvenirwinkeltjes en tuktuk die van alles van je willen. Merk dat ik er een beetje klaar mee ben! Het zijn mijn laatste dagen in India en ik ga het rustig aan doen. Een heerlijk ontbijt op het dakterras, met een prachtig uitzicht op de ' Tak Mahal'. Ik had een aantal dingen die ik wilde doen in Agra, waaronder wat eten bij de 'sheroes', een café dat twee jaar geleden werd gerund door de meestal vrouwelijke slachtoffers van zoutzuur mishandeling. Maar helaas ze waren weg, de weg was er ter plekke verbreed, geen idee waar ze zijn gebleven. Ook de salon voor een massage was hetzelfde lot beschoren, deze zat aan dezelfde weg.

Toen maar een afspraak gemaakt bij een andere salon voor de andere dag. Ik had toen al een gevoel dat het niet goed ging komen. Hahaha Daarna terug naar het hotel en met een pot lemontea (verkopen geen alcohol hier) zitten schrijven met zicht op de Taj'', heerlijk in het zonnetje, maar wel met mij jas aan!

Ja en toen was ik jarig, om 05.00 uur was ik al wakker, ik had een online ticket gekocht voor 06.00 uur naar de Taj Mahal'' , het was drie minuten lopen, dus ik stond er al om 05.50 uur. Officieel gaat hij een half uur voor zonsopkomst open, moest dus nog even wachten, was wel de eerste! In mijn hotel lag de nachtwaker nog te slapen, hij moest de deur voor me openmaken. Toen we naar binnen mochten was de rij al aanmerkelijk aangedikt, controles zijn streng en je mag maar een paar dingen mee naar binnen nemen. Dat is water, camera en nog wat kleine snuisterijen, maar geen zaklamp! Die had ik er nu wel inzitten ivm de duisternis in mij hotel, en ieder heeft dit natuurlijk in zijn mobiel, maar goed, geen slapende honden wakker maken, want dan had ik ook geen mogelijkheid meer om te fotograferen. Hahahaha. Ik heb de batterijen eruit gehaald en deze ingeleverd, was ook nog niet makkelijk, maar goed het werkte wel, kon mijn hoofdlamp houden! Koop wel weer eens nieuwe batterijen, deze reis zit er toch bijna op. Nou ik kan hier kort over zijn, het bezoek was het weer meer dan waard. Dit keer geen steigers en herstelwerkzaamheden dus in één woord prachtig! Het was overal ook zo rustig, zelfs in de tombe zelf liep ik alleen! Wat een schoonheid!

Daarna was het toch wel tijd voor koffie en taart, ben tenslotte jarig, wel geen pensioengerechtigde leeftijd meer, maar toch 65 is toch wel speciaal! Ipv de marmorcake kreeg worteltjescake, ach die Babylonische spraakverwarring blijft hier bij regelmaat terugkomen, maar het smaakte goed en daar gaat het om. Het restaurantje waar ik zat, was heerlijk rustig. Aan de overkant was er een groot park, dus daar maar een stuk gaan wandelen. Bijzonder, je hoort helemaal niks van de stad echt fijn. Maar verder leek het vooral een park voor jonggeliefden voelde me hier in mij eentje toch niet helemaal op mij plaats. Overal zaten jonge stelletjes. Knuffelen, ruzie maken, praten enz. enz. Nou ja het was qua natuur erg mooi, maar de jongeren leken mij wel een stoorfactor te vinden. Hahaha

Daarna wilde ik nog naar het museum, maar dat staat al enkele jaren in de steigers oftewel er staat eigenlijk nog niks wat op een museum lijkt, wel hoe het moet worden, maar dat duurt denk ik nog even, wel jammer. Na de lunch naar mijn ayuvedische massage, nou dit liep echt raar. Ik kwam daar binnen en toen stoven er wat jonge dames en heren uit elkaar, die ietwat verstrengeld op een bank lagen. Daarna over mijn afspraak, niemand wist ergens van, wel werd mijn massage nog goedkoper? Maar ik kon ineens niet meer met creditkaart betalen! Ik had het gevoel weer in Babylonië te zijn beland, de jongelui verstonden/begrepen geen Engels en zij hadden het over een ATM, daar was ik de dag ervoor geweest, maar mijn geld lag in mijn hotel. Geen zin om nog een keer op en neer te lopen! En ineens was ik er klaar mee, het zag er zo niet professioneel uit en volgens mij werden hier heel andere massages gegeven! Iets met tantra of zo! Hahaha

Nog naar een volgende salon gegaan, maar van hetzelfde laken en pak, nou wel jammer hoor, ik had het nog wel erg fijn gevonden. Nou ja in Delhi nog maar even kijken.

De volgende ochtend met de tuktuk naar het treinstation, mijn trein had maar 20 minuten vertraging en dat na ruim 2800km dat is toch wel bijzonder! Ik kwam weer in een coupé met mannen, één ervan zeer luidruchtig aan het telefoneren en rochelen en spugen uit het raam, zoooo goor! Vervolgens de halve bank innemen met zijn benen wijdt en half liggen, wat een ongelikte beer zeg! Nou misschien krijg je dat als het dag drie is dat je in dezelfde trein zit!

Ik kwam om 14.00 uur in Delhi aan en ook hier is het nu een stuk frisser, maar wel een zonnetje en minder smog. Weer naar het eerste hotelletje gegaan gelijk gevraagd of ik de kamer kon houden tot de andere avond 23.00 uur, dat was geen probleem maar wel een volle nacht betalen, dat is nou wel weer jammer, ik had op een schappelijk prijsje gerekend. Nou ja het is wel lekker nog te kunnen douchen voordat ik naar de luchthaven vertrek. Weinig meer gedaan, lekker op een dakterras in het zonnetje mijn verjaardags biertje gedronken en de drukte onder mij gelaten. Ik probeerde nog in te checken, maar dit lukte niet, later wel via de website, maar niet via de app! De andere dag na het ontbijt naar 'Connaught Place' gewandeld en daar een lekker cappuccino gedronken, vervolgens nog een keer naar 'Hard Rock Café' geweest.

In de middag nog de laatste inkopen en toen had ik het wel gehad, op een ander terras weer een biertje gedronken, nou ja een 'special tea' want ze hebben geen alcoholvergunning dus mogen ze het officieel niet schenken, dus je krijgt je biertje in een theepot met een mok! Nog geprobeerd wat te slapen maar dat lukte niet. Om 22.30 uur uitgecheckt en vlak daarna kwam de taxi, of ik nou in het hotel wacht of op de luchthaven! Het was wel fijn, kon al gauw mij koffer kwijt en bij de douane duurde het al met al toch wel een tijdje voor ik er door was! De tijd gedood met koffie, lezen en langs de winkeltjes lopen. Tien minuten voor de officiële tijd werden de deuren van het vliegtuig al gesloten maar uiteindelijk stonden we in de rij om op te kunnen stijgen. Ik heb zelfs een beetje geslapen, het was een prima vlucht en we landde keurig op tijd op Schiphol.

En daar stonde Albert en Maria om me op te halen. Altijd er fijn!

Nou lieve volgers, dit is het laatste bericht, wat nog volgt zij de foto's maar dat kan nog wel even duren, ik heb er nogal veel namelijk!