In de voetsporen van Mozes!

Ik ga vandaag maar even door met mijn verhaal. Het was de laatste nacht in Madaba en via 'Mount Nebo' zijn we verder richting zuiden gegaan. Op 'Mount Nebo' staat een kerk, waar nu Fransiscanen in zitten. Dit is de berg waar Mozes 'het beloofde land' kon zien, maar dat hij zelf niet zou binnentrekken. Dit nadat hij 40 jaar door de woestijn had gezworven met zijn volk. De kerk zelf is erg wit en oogt steriel zo aan de buitenkant, binnen echter lagen weer hele mooi mozaïeken. Buiten stond een standbeeld naar aanleiding van het bezoek in 2000 van de paus. ook was er een klein museumgedeelte met archeologische voorwerpen, die ter plekke waren gevonden. Helaas hadden wij geen helder weer en konden wij de 'Dode Zee' en Israël (Jeruzalem en Jericho) niet zien. Dit komt omdat het 's nachts nog koud is en overdag warm, de ochtenddamp is dan nog niet weg.

We vervolgen onze weg over de 'Kings Highway', dit is de route, die Mozes zou hebben gelopen met zijn volk toen hij uit Egypte vertrok. Verder is dit de weg die al 5000 jaar wordt gebruikt door oa karavanen, legers en handelaren. Het landschap is vooral erg droog (en dan is het nog maar voorjaar!) We rijden op een hoogvlakte en nadat we vers brood hadden gekocht bij een lokale bakker vervolgen we onze weg en rijden via een kloof, met uitzichtpunt over de 'Wadi al-Mujib' eerst naar beneden via flinke haarspeldbochten en nadat we over de stuwdam waren gereden ging het weer via haarspeldbochten flink naar boven. Bij een mooi uitzichtpunt hebben we onze meegebrachte lunch gegeten en kregen we een heerlijke kruidenthee geserveerd. Na de lunch zijn we doorgereden naar 'Al Karak', maar eerst hebben we onderweg nog kennisgemaakt met de zwarte iris, de nationale bloem van Jordanië, er waren nog een paar mooi, maar een groot deel was al weer uitgebloeid.

De burcht in 'Al Karak' is een paar maanden geleden nog doel geweest van een gijzeling, de kogelgaten waren nog goed te zien. De burcht is in ongeveer 1100 gebouwd, erg veel is er niet meer van over, dit door oorlogen en een aardbeving. Maar het uitzicht vanaf de Citadel is weer prachtig! na ongeveer twee uur rijden door afwisselende landschappen, dan weer woestijn, dan weer groen met olijfbomen kwamen we aan in Dana. Ik heb nooit geweten dat Jordanië zo bergachtig was, wel vond ik het erg veel weg hebben van het Atlasgebied in Marokko. In Dana een mooie zonsondergang beleefd en er was weer een heerlijke maaltijd, maar wel was het er heel erg druk met toeristen! Sliep vannacht toch met Francine, maar het ging erg goed, één keer wakker geweest van haar gesnurk. Na het ontbijt de volgende ochtend werden door onze bus weggebracht om een mooie wandeling te maken door het '' Dana National Park'. Onze gids door dit gebied was Achmed, een schitterende man, echt een verhalenverteller met een uitgesproken mimiek! Hilarisch! We liepen vooral naar beneden, maar het was af en toe flink stijl en soms moesten we op de ont naar beneden en door kloven, maar de omgeving was adembenemend, prachtige rotsformaties en schitterend kleuren van de rotsformaties. Onderweg heeft Achmed op een houtvuurtje een heerlijk kop thee voor ons gezet en dus verhalen verteld, over de flora en fauna dat we tegenkwamen en waar het al niet goed voor was, maar ook wat de manier van draperen van het mannelijk hoofddeksel (ons bekend als de Arafatsjaal) betekende. Vanaf nu ging het weer wat naar boven. Terug bij het hotel, geluncht en daarna door naar Petra. We zijn nog door 'Klein Petra' gewandeld, waar we als enige groep liepen, ook wel bijzonder! Dit was alvast een voorproefje op wat wij de andere dag zouden gaan zien. Om 16.00 uur waren we in het hotel, het wordt al steeds warmer naarmate we zuidelijker komen. Dit was het voor nu, ik wil Petra liever in het volgende verslag doen, want ik ben daar anderhalve dag geweest. Groetjes en tot morgen denk ik! Hahahaha