Een bijzonder gebied!

Nou, het is me weer niet gelukt om de verslagen binnen afzienbare tijd te schrijven, helaas.

Inmiddels ben ik alweer in Alkmaar, maar goed ik ben ondertussen ook een ster in het manipuleren van de data! Hahaha, deze truc ga ik dus ook nu weer toepassen.

Na de al zeer intensieve dagen, na de start van de reis, zitten we nu in de provincie Kurdistan, deze ligt tegen de Turks/Iraakse/Azerbeidjaanse en Armeense grens aan.

Vannacht hebben we in een soort 'homestay' geslapen, dichtbij de 'Takht-e Soleyman' in het gelijknamige dorp, dit betekent 'de troon van Salomon', deze ruïnes liggen op 2200 meter hoogte en zijn de restanten van het Zoroastrische geloof. Dit is ontstaan tijdens het Sassanitische rijk in de 3e eeuw voor onze jaartelling en hield stand tot de 7e eeuw na Christus, toen het Islamitisch geloof zijn intrede deed in Iran.

Het complex is 330 bij 380 meter groot en in het midden ligt een bron van 80 meter doorsnee, voorzien van water met een constante temperatuur van 22 graden. Er schijnt hier een vuurtempel te hebben gestaan, en de overlevering verteld zelfs, dat dit de geboorteplaats was van de profeet Zoroaster. Het meer is 110 meter diep en is ontstaan als kratermeer. De omgeving is zeer desolaat, het deed me erg denken aan Kirgizië.

Daarna nog een foto genomen van een andere berg, de 'Zendan-e Soleyman', Solomans prison, maar daar mochten we niet naar boven, alleen maar vanaf de weg een foto nemen.

Na een picknick onderweg langs de weg, zoals ook veel Iraniërs doen waren we om ongeveer 16.00 uur in Sanandaj, voor het eerst in deze reis dat we ergens twee nachten bleven en bijtijds aankwamen, erg fijn!

Sanandaj is één van de meest Koerdische steden van Iran en de hoofdstad van deze provincie en ligt op 1480 meter boven zeeniveau, geen opgravingen of musea, maar wel het leven zoals het is bij een etnische minderheid in Iran. Er wonen hier veel (gevluchte) Koerden uit Irak en Turkije. Deze groep heeft haar eigen kleding en tradities, zo zie je de mannen lopen in hun traditionele (hele) wijde broeken.

We zijn met vijf taxi's naar het centrum gereden. Onze Iraanse gids Nasser, ging ondanks zijn vrije dag toch me ons mee om ons dingen te laten zien in deze stad.

Eerst zijn we naar de 'Jameh Moskee' gegaan, gebouwd in 1227 door Amanullah Khan Ardalan, daarna naar de 'Asef Mansion', een museum over de Koerdische cultuur. Het zijn grote woningen met kamers/woonruimtes rondom een grote binnentuin, deze bouw komen we in de loop van deze reis nog veel tegen! In de binnentuin is dan ook vaak een vijver aanwezig voor enige verkoeling in de hete zomerdagen van dit land.

Wat je hier ook veel ziet zijn kloppers op de meestal oude houten deuren, op de ene deur een klopper voor de mannen en op de andere deur een klopper voor de vrouwen, deze is hoger van toon! Zo wisten de bewoners of er een man of een vrouw aan de deur stond en konden de dames hun hoofdbedekking omdoen., indien noodzakelijk!

Vervolgens hadden we vrije tijd, maar zijn we toch nog naar de 'Khan Hammam' gegaan voordat alles tussen de middag een paar uur dicht gaat! Het is een badhuis uit 1805, en nu grotendeels gerestaureerd, het badhuis ligt midden in de bazaar en je zou er zo voorbij lopen, je moest namelijk een trapje naar beneden.

Maar de mensen zijn erg vriendelijk en als je de weg vraagt brengen ze je er zo naar toe, zo ook naar een ons aanbevolen restaurant waarbij we ook een trap af moesten en die midden in de groenten en fruitmarkt lag! Vaak is de naam ook alleen aangegeven in Farsi, dus dat is ook lastig, mijn Farsi is helaas niet zo goed! Hahaha

Na de lunch, was de straat dan ook uitgestorven, de bazaar grotendeels dicht, geen mensen, geen auto's en taxi's meer op straat! Samen met Johan en Annemarie ben ik in het 'Shardari Park' gaan zitten, lekker op een bankje onder de bomen met wat fruit en water. Het was maar een klein parkje.

Na korte tijd kwam er vlak bij ons een familie zitten. De Iraniërs zijn gek op picknicken, ze hebben een mand mee en daar komt van alles uit: picknickkleed, eten en drinken. Wij kregen druiven aangeboden en zo raakte Annemarie met de ouders en zoon in gesprek en ik met de dochter en nog een kleiner broertje. Zij sprak goed Engels en studeerde voor verpleegkundige, zij heette Mahsa. Zij kwamen uit Hamadan, niet ver hier vandaan en waren een dagje uit! Ik werd uitgenodigd om bij hen langs te komen in Hamadan, maar dat liet ons programma helaas niet toe. We hebben er wel twee uur gezeten.

Daarna kwam de stad weer een beetje tot leven, we waren dichtbij werkplaatsjes waar ze heel erg mooi inlegwerk maakte van hout, erg fijn! maar helaas was er niemand aan het werk. We hadden mooie werkstukjes gezien in de 'Asef Mansion' die ochtend. Nog kort het regionaal museum bezocht, met opgravingen, keramiek, glas en koperwerk.

Vervolgens ging Annemarie met de taxi terug naar het hotel. Johan, Corry en ik zijn nog kort naar de bazaar geweest, inmiddels was het weer een grote drukte in de straten! Ze willen graag met je op de foto, erg leuk en ondanks de drukte heerste er een ontspannen sfeer. Om 18.00 uur weer in het hotel, bekaf! Een intensieve maar mooie dag.

De volgende dag vertrokken via Qom naar Kashan, het werd weer een lange dag, we zijn om 07.30 uur vertrokken.

Op weg naar Qom zijn we in sjiitisch gebied aangekomen en de stad Qom is daarin het meest conservatief. Het is de tweede heilige stad na Mashad in Iran. De meeste mensen, zowel mannen als vrouwen lopen in het zwart, de meeste vrouwen in een nikab. Ook aan ons werd gevraagd om zo donker mogelijk gekleed te gaan en ons aan te passen aan dit conservatieven milieu.

Gelukkig had ik een zwart setje mee!

De bus werd bij het busstation geparkeerd en wij gingen verder met een lokale bus, een rit van ongeveer 10 minuten. Mannen voor in de bus en de vrouwen achter in de bus. Wij gingen naar het mausoleum van Fatima, de zus van Imam Reza, zij overleed in de 9e eeuw, de 'Hazrat-e Masumeh'.

Wij werden licht gefouilleerd en moesten onze nikab omdoen. De Iraanse reisorganisatie had er een paar gehuurd, het waren lichtgekleurde (geen zwart dus!) 'bloemetjesgordijnen', althans wij begonnen spontaan dit carnavalslied te zingen. Niet gepast, maar wel hilarisch en ach we zaten nog in de bus!

Er is ook wel een reden voor, want zo kan men goed zien dat je geen moslim bent en toch niet stiekem in ruimtes komt waar je niets te zoeken hebt, zoals langs de tombe van Fatima lopen! Wij mochten ons alleen op de binnenplaatsen begeven. Ook mocht onze gids er niet gidsen, dus kregen we een Mullah die bij het mausoleum hoorde. Wel een redelijk type, we mochten redelijk veel van hem wat betreft foto's maken, dit kan ook heel anders zijn en dan sta je met 10 minuten weer buiten.

Onderweg waren we ook al heel veel mannen tegengekomen, in het zwart gekleed, die op weg waren naar Karbala in Irak.

Op één van de binnenplaatsen stonden zo'n vijftig mannen in een kring een soort mantra te zingen, zacht/hard/zacht en zij sloegen zichzelf daarbij op de borst, zacht/hard/zacht. Ik vond het best een beetje angstig, vooral dat fanatisme wat ik zag in hun ogen! Het lijkt veel op het fanatisme wat je ziet vlak voor Pasen bij processies op de Filipijnen waar mannen zichzelf kastijden!

Het was er erg druk, uiteraard zijn ook hier de mannen en de vrouwen gescheiden, zij hebben een verschillende ingang om Fatima te eren. Mannen een entree met veel goud en de vrouwen een entree met veel zilver.

Hier nog de lokale specialiteit geproefd, een 'sohan' koekje, dit wordt gemaakt van een mengsel van water, suiker, melk en maïsbloem dit sterk in laten koken en dan saffraan, amandelen, pistaches en kardemomzaadjes toevoegen, lekker!

Daarna door naar Kashan, waar we om 19.00 uur aankwamen. Stad ligt op het hoogland van Iran op ruim 900 meter.

We begonnen de andere dag in de 'Masjed-e Agha Borzorg' Moskee. Een Moskee van vier verdiepingen, waaronder een verlaagde binnentuin, waar oa de studenten wonen. Verder had de Moskee erg mooi tegelwerk.

Hier zagen we de eerste 'badgirs', traditionele windtorens gemaakt van leem, deze zorgen voor koelte in de huizen. Verder staan hier een aantal Patriciërshuizen, waarvan sommigen gerestaureerd. Wij bezochten de 'Khan-e Boroujerdi', het huis van een rijke ondernemer in samovaars, ene Sayyed Jafar Natanzi oftewel Boroujerdi. Het is een huis, met twee binnentuinen en prachtige fresco's, geschilderd door een beroemde Iraanse schilder, Kamal al-Molk, deze naam komen wij later in onze reis nog een paar keer tegen en uiteraard zijn schilderkunsten, en dit huis is voorzien van een grote zeszijdige badgir.

Daarna, naar weer een schitterende Hammam geweest, de 'Hammam-e Sultan Mir Ahmad', 500 jaar oud! en recent gerestaureerd, er kwamen in sommige ruimtes 17 lagen pleisterwerk af en in één gedeelte is er weer gewerkt met het originele pleisterwerk, 'sarough', een mengsel van melk, eiwit, sojabloem en limoen, het schijnt sterker te zijn dan cement. Het bad heeft mooie kleuren en fijn beschilderde tekeningen. Eigenlijk jammer, dat het niet meer als badhuis wordt gebruikt. We konden er ook nog het dak op, daar stonden allemaal koepels en je had er een mooi uitzicht over de stad.

Na de lunch in een soort van (vr)eetschuur, overigens niet slecht! Zijn we naar de 'Bagh-e Fin' gereden. Een tuin, die in de 16e eeuw is ontworpen voor Sjah Abbas de 1e. Het is een prachtige tuin, symmetrisch aangelegd. Er stonden een aantal 300 jaar oude cipressen en waterpoelen van een natuurlijke bron. Dit wordt specifiek een Perzische tuin genoemd. Uiteraard stonden er ook een paar mooie paviljoens met mooie schilderingen en een Hammam, waar in 1851 Amir Kabir (een nationalist) werd vermoord.

Om 15.30 uur zijn we doorgereden naar Abbyaneh, een dorp in de bergen.

We reden een stuk door een 'nucleair gebied', hier mochten we geen foto's maken en moesten we alles in onze tassen doen, mobiel, tablet en zelfs de e-reader! We waren er om ongeveer 17.00 uur.

Ik had geen zin meer om het dorp in te gaan, de lobby van het hotel was net een uitdragerij, veel kunst en kitsch, maar vooral veel kitsch. Al met al had het wel een gezellige uitstraling.

Zo dit was het weer, tot gauw