Treinreis en Babylonische spraakverwarring!

Zo het gaat nu lekker met mijn verslagen, zo komt het toch nog goed voordat ik weer thuis ben.

Ja de nachttrein, we sliepen met zijn vieren in een coupé, gelukkig allemaal uit onze groep. Ik mocht van Annemie beneden slapen, ik vind dat klauteren maar niks, dat gaat ook moeizamer na mijn nieuwe heup. De trein schommelde erg en het bed was hard, ik heb denk ik twee uurtjes geslapen. Wel hebben we een uur stilgestaan vlak voor onze eindbestemming. We kwamen met in totaal twee uur vertraging aan in Secunderabad, dit is de zusterstad van Hyderabad, de twee liggen inmiddels tegen elkaar aan.

Met de bus naar het hotel gereden en het is weer even wennen zo'n giga grote stad, en ook weer erg veel smog! Na de lunch op pad met autoriksja's, het is best een stuk naar het oude gedeelte en het is verstandig om iets (sjaal of zo) voor je mond te houden, want wat een gorigheid adem je hier in zeg (gelukkig heb ik mijn puffertje nog) hahaha.

Een klein percentage in deze stad is moslim, maar dat zie je niet terug in de bazaar, heel veel vrouwen in zwarte boerka en nikab. We zijn bij de 'Charminar' begonnen, dit betekent letterlijk vier torens, gebouwd in 1591, het is met zijn hoogte van 56 meter een indrukwekkend gebouw. Je kunt tot het eerste plateau klimmen, daarboven is een moskee en niet toegankelijk voor toeristen en niet moslims.

Hier ligt ook de 'Laad-bazaar', een gekkenhuis van stalletjes, winkeltjes, steegjes en heel, heel veel mensen! Er is hier van alles te koop, maar vooral heel veel bling-bling en parfum. In de winkeltjes worden ook veel parels verkocht, om de één of andere manier is Hyderabad het centrum van de parelindustrie!? Terwijl het toch echt niet aan een zee of oceaan ligt?

Er waren ook veel winkeltjes, die kleurige stoffen verkopen. Via een winkelstraat zijn we naar het paleis gewandeld, het 'Chowmahalla Paleis'. Het paleis stamt uit de 18e/19e eeuw en is één oase van rust in deze drukke stad. Er zijn prachtige tuinen, gastenverblijven en grote zalen, met prachtige kroonluchters van Belgisch kristal! En nog een paar mooie auto's uit 1911 en 1937.

Een gemiste kans om er geen restaurantje of een theehuis te beginnen hier, ruimte zat en heerlijk zitten in de tuinen onder de bomen!

Daarna met drie tuktuks weer terug naar het hotel, eerst gestechel over de prijs, want ze wilden ons naar een winkeltje hebben (krijgen provisie als ze wat aan ons verkopen) maar wij waren het wel zat in deze drukte. Ik zat samen met Claudine en René, twee Belgische medereizigers. Omdat ik de stad niet zo goed ken en ze een hele andere route reden dan op de heen weg, heb ik op een gegeven moment 'Google maps' maar aangezet en dat was maar goed ook, hahaha. De andere twee tuktuks waren we al kwijt geraakt in de drukte en toen bleek de spraakverwarring, onze chauffeur kende het hotel niet en wist niet goed waar hij heen moest. Nou heette ons hotel 'the Central Court Hotel', misschien voelen jullie hem al aankomen, hij zette ons dus af bij 'the Central Court' oftewel het Gerechtsgebouw en hij maar beweren dat we er waren! Je kon mij in ieder geval opvegen, hahaha, ik zei hem in het Engels dat ik net vier uur in Hyderabad was en geenszins van plan om naar het gerecht te gaan. Hem laten zien waar we wel heen moesten, maar deze jongens zijn vaak ongeschoold en kunnen ook vaak niet lezen, hij moest het onderweg nog 2x vragen in zijn eigen taal, Engels was te lastig voor hem. Maar toen zagen we ineens de andere twee tuktuks ook weer. En toen begonnen ze weer over het geld, Tine was gelukkig ook mee en uiteindelijk zei ze, jullie wisten de korte weg, nu niet zeuren dat je er langer over deed. In eerste instantie wilde hij het geld niet aannemen en gaf het tot twee keer terug aan Tine. Toen ze bijna in het hotel was, nam hij toch zijn geld maar aan, anders had hij niks gehad. Die van ons wilde ook meer, gezegd dit is de afspraak, daar moet je mee doen! En wij zijn weggelopen. Al een vervelend gevoel over dit gedrag.

's Avonds nog een keer met tuktuks naar een eettent toe. Heerlijk gegeten, maar gigantische porties, vooral de rijst, kun je met gemak met z'n drieën van eten. Bijtijds naar bed, was wel een beetje moe! Vlakbij Hyderabad ligt het 'Golcondafort' een belangrijk fort in de geschiedenis van India, maar ik had geen zin om daar heen te gaan. Mijn kamergenote ging wel met een paar anderen uit de groep. Het is een aparte vrouw, erg in zichzelf gekeerd en overleggen als je een kamer deelt kent ze niet. Ze zegt overigens helemaal niks alleen als ik wat vraag geeft ze antwoord. Zoals vanmorgen, ik kon dus wat langer blijven liggen wat ik graag wilde, gaat ze een raam openzetten in deze drukke stad!? Sorry hoor, maar dat doe je toch gewoon niet. Vervolgens verdwijnt ze zelf in de badkamer, ARGH!

Annemie was ziek van de lucht in deze stad, ik ben dus samen met Arjen en Irene op pad gegaan, gelukkig ging het goed met de tuktuk dit keer. We zijn als eerste naar het ' Salar Jung Museum' gegaan, dit is een verzameling kunst van Nizam Sala Jung. Prachtige prenten, beelden, jade en nog veel meer. Een topstuk is een beeldhouwwerk van de Italiaanse beeldhouwer Benzoni, 'veiled Rebecca' een gesluierde vrouw, waarvan de sluier zo mooi dun is, dat het bijna onmogelijk is om het zo te beeldhouwen. PRACHTIG! Verder liepen er ook klassen in de leeftijd van 8-12 jaar door het museum, keurig twee aan twee en hand in hand opgejaagd door de juffen en meesters. Wij blanken waren natuurlijk veel interessanter dan die 'oude meuk' in de ogen van de kinderen. Bij de beelden, van de hindoegoden, hielden ze hun hand voor de ogen bij het zien van de pronte borsten en blote geslachtsdelen, was ook wel weer hilarisch.

Na de lunch nog langs het Hooggerechtsgebouw gelopen, architectuur van de Brit, Vincent Esch, hij heeft ook het 'Osmania General Hospital' ontworpen. Helaas stonden er veel bomen omheen, konden we er geen foto's van maken. En o ja, ook dat nog, fototoestel kapot, lens stelt niet meer scherp, flink balen dus. Gelukkig heb ik vlak voor de reis meer gigabyte in mijn mobiel gestopt, maar inzoomen is er niet meer bij. Erg balen!

Voor het eerst meegemaakt, dat er een stadsbus stopt om ons te laten oversteken! Hij zal gedacht hebben, die meisjes komen anders nooit aan de overkant. Hahaha, Arjen stond er namelijk al. Daarna zijn we naar een andere buurt gegaan van Hyderabad, daar hebben we lekker zitten chillen met echte koffie en taart. Het was één galeriecafé, met prachtige foto's en kleding van een vrouw, die ook zelf de verhalen verzon, de kleding maakte en zelf met haar studenten de performance deed. In het café zelf hingen gewaagde foto's, zeker voor de moslimpopulatie, maar die woonde niet in grote getale in deze wijk, het is duidelijk een rijkere wijk.

De volgende dag weer vroeg op, 320 km voor de boeg op weg naar Bjjapur, we zijn om 07.00 uur vertrokken, met regelmatig een plaspauze, een lunchstop in Shapur en een stop bij de 'spiegeltjesvrouwen' oftewel 'lambada's' om foto's te maken. Deze vrouwen hebben ter hoogte van hun oren grote zilveren sieraden in hun haar zitten, verder dragen ze spiegeltjes op hun kleding, dit was ooit bedoeld om de wilde dieren af te schrikken als ze alleen in de bossen liepen en hun mannen een tijd van huis waren. Zij dachten, dat als het dier zichzelf in het spiegeltje zag, hij wel zou schrikken van zijn spiegelbeeld en weg zou lopen! Zoals zoveel met bepaalde klederdrachten, willen de jongeren dit niet meer.

De rit was prachtig, we rijden over het 'Deccanplateau' met mooie granieten rotsformaties. Veel landbouw en ook nog steeds veel vervuilende katoenteelt! Vlak voor zonsondergang kwamen we aan in Bjjapur, we reden direct door naar het 'Ibrahim Rauza' mausoleum, een gebouw met minaretten van 24 meter hoog, een inspiratie voor de 'Taj Mahal'. Oorspronkelijk bedoeld voor de vrouw van Ibrahim Adil Shah 2, alleen stierf hij eerder dan zijn vrouw. Het was een mooie serene plek, temeer daar wij er vlak voor sluitingstijd alleen met onze groep en een paar Indiërs waren, genietend van de ondergaande zon!

Vervolgens naar het hotel gereden. Lange reisdag, bijtijds naar bed.

Zo dat was het dan weer voor nu