Saperavi en Georgië deel 1

Ook dit keer start ik voor de tweede keer met mijn verhaal. Nou ja het is niet anders.
Het ontbijt in de karavansaray werd pas vanaf 09.00 geserveerd, dus gingen we laat van start naar de grens van Georgië, een kleine 2.5 uur rijden. De doorgang ging dit keer lekker snel. Onderweg geld gewisseld en een lunch gekocht en daarna zijn we doorgereden naar Sighnaghi, een dorp op een hoogte van ongeveer 800 meter. Onze chauffeur in onze minibus heeft nog nooit gehoord van een anticiperende rijstijl. Zet er lekker het tempo in, maar ziet ineens een gat in de weg of een drempel en staat boven op zijn rem, we vliegen nog net niet door het busje, maar ja de remweg met een volle bus en veel bagage is nu eenmaal iets langer! Ook de bochtige weg naar Sighnaghi deed hij op tenenkrommende manier, in zijn drie de haarspeldbocht in en dan boven op de rem en vervolgens met moeite in zijn één de bocht uitkomen en dat in elke bocht weer!?
Maar goed we waren om een uur of vier bij onze 'homestays' . Ik sliep met Lisa, Nicole, Michelle, John en Dany bij Lali, een onderwijzeres Russisch. Helaas sprak ze maar een paar woorden Engels. Het was er in ieder geval retekoud in huis. Michelle en ik hadden een kamer met 5 slaap plekken, wordt dus ook niet zo snel warm. In de eetkamer brandde een houtkachel, daar was het erg lekker en in ons halletje stond een gaskachel, die deze avond een uurtje heeft gebrand, want gas is duur door de conflicten met leverancier Rusland. Lali heeft ons die avond een geweldige Georgische maaltijd voorgeschoteld, met de lokale saperavi (rode wijn) door haar man gemaakt, HEERLIJK! Daarna moest er volgens haar ook nog gedanst worden, erg leuk! Ook was ze bereid om onze kleding te wassen, maar dan moesten we wel zelf ons waspoeder aanleveren! Hilarisch, dus Michelle en John gingen nog gauw even naar een supermarkt om waspoeder te halen, hahaha.
De andere dag zijn we met onze gids Nutza naar de ' Bodbe Monastry' gewandeld, ook levensgevaarlijk, want ze rijden hier als gekken en we moesten langs de weg lopen. De kerk is gebouwd op het graf van St Nino, een Georgische apostel uit de 4 en eeuw. Schitterende fresco' die gerestaureerd werden en Nutza had hier de afgelopen zomer vrijwillegerswerk gedaan. Zij kende dus de mensen die hier aan het werk waren. Het plaatsje zelf ligt op een soort rots, soms erg steil, maar met prachtige uitzichten! De middag doorgebracht met slenteren door dit plaatsje met ook dikke vestingsmuren. Uiteindelijk kwam het zonnetje erbij en dat krikte de temperatuur lekker op! Maar in het huis is het nog steeds steenkoud. Michelle besloot een douche te nemen, erg moedig! Ik besloot om niet te douchen, veeeeeel te koud! Vooral als je er weer onder vandaan komt! Ik heb zo mijn andere methoden, op zijn Frans zal ik maar zeggen.
's Avonds hebben we een wijnproefdiner gedaan in een lokaal restaurant en gelijktijdig nog de verjaardag van Zoë gevierd, de wijn was lekker en de Chacha (een borrel) ook. Het was een erg gezellige avond..
De volgende dag reden we via een omweg naar Telavi, eerst zijn we langs een kerk met vesting gereden, dit gebied behoorde ooit tot het Gillian-Shemakha volk. De kerk is gebouwd in 1565 en ook hier weer schitterende fresco's. Ook werd er net een gebed gezongen, a cappella, schitterend!
Vervolgens zijn we naar de 'Alaverde Monastry' gegaan, een kerk gebouwd op de fundamenten van de vorige kerk uit ongeveer 600, dit gebouw staat er sinds ongeveer 1700. Hier gold een vrij strenge ' dresscode', niet alleen een hoofddeksel voor de vrouwen, maar ook over onze lange broek moesten we een soort schort aan! Zag er wel komisch uit overigens. De geestelijken hier, maken ook hun eigen wijn en honing.We kregen even later een uiteenzetting over de bijenvolken en hoe de honing zonder conserveermiddelen wordt gemaakt. Daarna mochten we proeven, 3 soorten, linde -, klimop- en bloemen/lindehoning, jammie, dit was erg lekker, glaasje wodka erbij! Beetje honing, slokje wodka. De honing verzacht de wodka, daar was niks mis mee! Hahaha.
Het was nog maar 15.00 uur toen we aankwamen bij de wijnproeverij, daar kregen we uitleg over de bijzondere manier van wijn maken in Georgië. Grote keramische vaten staan in de grond en daar gaan de druiven in zijn geheel in. Het grootste vat is 2500 liter en de kleiner zijn 1500 liter. Afhankelijk van de temperatuur komen de druiven snel of minder snel tot gisting. Deze wijnboer gebruikt geen conserveermiddelen, de wijn is dus puur natuur. We proefden 3 soorten en kregen daar stukjes brood en kaas bij gereserveerd. Ik vond de rode, de saperavi dus het lekkerst! Ook hadden we daar ingetekend voor het diner, dus zaten we al vroeg aan weer een heerlijke Georgische maaltijd, met veel wijn! Het was erg gezellig want de Georgiërs hebben een 'toastmaster' en dat houdt in, dat er op van alles getoast gaat worden, hilarisch. Ook het drinken uit de hoorn vond hier plaats. Ik moet zeggen ik heb me prima vermaakt, maar na 10 weken geheelonthouding ben ik deze avond wel een beetje dronken geworden. Hahaha maar ik had het geweldig naar mijn zin. De ' homestay' waar we verbleven was gelukkig lekker warm, zo konden onze kleren nog verder drogen(die de dag ervoor waren gewassen). Michelle en ik hadden een kerosinebrander in onze kamer, gelukkig heb ik geen gekke dingen gedaan! De andere morgen eigenlijk geen centje pijn, behalve erge dorst en een beetje hoofdpijn, maar dat kan ook aan de kerosine lucht gelegen hebben, die in onze kamer hing. Of misschien van allebei een beetje! Hahaha.
De volgende dag gingen we richting Tbilisi, maar eerst nog langs het 'Tsinandali Palace' , woonoord van de peetzoon van Catherina 2 van Rusland, hij was diplomaat. Het gebouw is deels uit 1835, maar door brand verwoest en weer opgebouwd. Nu is het een museum, er zijn tentoonstellingen en er worden concerten gegeven. Ook kun je er wijn proeven, maar dat was voor de meesten van ons toch een beetje te vroeg na de heftige avond ervoor. Ook de tuinen om het gebouw waren erg mooi. Bij het maken van een paar mooie foto´s van wat paddenstoelen, kwam de beveiliging kijken wat we aan het doen waren. Lol! Kort na de middag kwamen in Tbilisi aan, de middag niks gedaan en na vijf dagen was het tijd voor douche vond ik. Heerlijk, warm water in een warm hotel!
Nu wordt het tijd eens iets van de groepsleden te vertellen.
Ik begin bij de Canadezen, Morgan en Karen, zij werken beiden in het theater wezen en zijn dan vooral druk met de kleding van de mensen op het toneel. Morgan haar ouders komen ook beide uit het theater. Telkens als één van hen een kroonjaar te vieren heeft gaan ze samen op een langere reis. Ze zijn beide zelfstandig in het aannemen van projecten, dus ZZP`er, dus dat geeft ze ruimte om er eens in de zoveel tijd tussenuit te gaan. Beiden zijn lekker relaxed en gek op 'shoppen'.
Dan Paolo, de Italiaanse gigolo, die een getrouwde vriendin met kinderen in Rusland heeft, hoe ingewikkeld kun je het jezelf maken. Is erg op zichzelf, last van hyperactiviteit, niet in staat om te luisteren en elke zin begint met ' in Italy' en dan volgt de rest van het verhaal. Hij heeft duidelijk moeite met al die zelfstandige meiden van rond de dertig. Maakt weinig contact, alleen als hij zelf iets te vertellen heeft, niet echt geinteresseerd in het verhaal van een ander. Gebruikt de groep alleen omdat je individueel moeilijk kan reizen in sommige landen. Gaat uit zijn plaat als we om een uur of 18.00 of 19.00 willen gaan eten, want ' in Italy........, maar verder is het een aardige kerel, die heel erg met zijn lijf bezig is, maar ja dat krijg je als je de veertig bent gepasseerd. Hahaha
Zo dat waren de eerste, de Engelsen en de Australiërs volgen in mijn volgende verslag.
Groetjes voor nu