Vertraging!

Hallo allemaal,

Inmiddels al weer een week onderweg in Iran en zoals vaak een vol programma, matig internet en dus ook gewoon moe na een dag reizen.

Maar laat ik bij het begin beginnen.

Ik was ruim op tijd op de luchthaven, dus maar begonnen met een kop koffie. Ik had al ingecheckt en hoefde alleen mijn bagage maar af te geven. Dat proces zou om 16.15 uur starten.

Toen ik in de rij stond werden eerst de mensen die naar Djakarta vlogen eruit gepikt en daarna diegene die naar Teheran vlogen, dat was ik dus en mijn groep.

Wij hadden allen een 'connected flight' in Istanbul. Wij kregen te horen dat onze vlucht twee uur vertraging had, wat betekende dat we onze volgende vlucht in Istanbul niet konden halen, want we hadden maar 1.40 uur overstaptijd.

De mevrouw aan de desk reageerde zeer chagrijnig en we konden mee met de eerstvolgende vlucht twee dagen later, nou daar dachten wij heel anders over! Niemand had zin om weer naar huis te gaan, want de vakantie was begonnen. Via een groepsgenoot hoorden we, dat onze reisbegeleidster ook met ons zou meevliegen, dus wij waren blij toen zij er aan kwam. Ondertussen hadden we ook al contact gezocht met Koning Aap, die zou terugbellen, want diegene aan de telefoon wist het ook even niet op te lossen.

Allemaal zeiden we, laten we in ieder geval nu naar Istanbul vliegen, zijn we in ieder geval al op de helft daarna zien we wel weer verder. En zo geschiedde!

Uiteindelijk gingen we met drie uur vertraging op weg naar Istanbul, het vliegtuig zat lang niet vol.

Om 02.30 uur kwamen we aan in Istanbul, wij waren erg blij met Marieke onze reisbegeleidster, want zij wist precies hoe dit allemaal aan te pakken. Eerst het ticket regelen voor diezelfde dag om 21.00 uur naar Teheran, dan achter accommodatie aan in Istanbul voor die dag. En wij moesten toch een visum kopen om Turkije in te kunnen, ook al zijn we amper 12 uur in Istanbul! Nou ja, het is wat het is!

Ik was voor het eerst op dit nieuwe vliegveld, gigantisch groot, we hebben wel drie kilometer moeten lopen voordat we op de juiste plek waren om onze zaakjes te regelen.

Uiteindelijk reden we om 04.15 uur met busjes naar ons hotel. Inmiddels kwam de regen met bakken uit lucht en onze chauffeur reed als een idioot over de snelweg waar een flinke laag water op stond. Wij waren blij dat we bij het hotel waren! en het hadden overleefd! Inmiddels was het 05.00 uur geworden, ik lag om 06.00 uur in bed, wel heerlijk een kamer alleen in een supersized bed!

Maar wat een gedoe zeg met Turkisch Airlines, we mochten ook nog een excursie naar Istanbul doen. Maar wij zaten behoorlijk ver weg van het centrum, ik heb vijf jaar geleden genoeg van de stad gezien. Wel aardig toch van Turkisch Airlines! Ik slaap liever uit ipv om 08.00 uur weer opstaan voor een excursie!

Ik heb het ontbijt maar overgeslagen en ik heb tot 11.00 uur geslapen. Na de lunch een klein rondje in de buurt gewandeld, maar ja geen Turkse lira, dus ik kon niet zoveel doen. Nog wat gelezen en om 17.00 uur weer met taxibusjes naar de luchthaven. Onze vlucht ging om 21.00 uur.

Gelukkig ging de vlucht naar Teheran wel op tijd dit keer, vanmorgen zowat geen mens gezien op de luchthaven, nu was het er gigantisch druk. De luchthaven is heel erg groot, veel winkeltjes. Maar erg vervelende verlichting, kreeg er ontzettende hoofdpijn van. Net zoals de afgelopen ochtend volgens mij over het hele vliegveld getaxied, om vervolgens eindelijk het luchtruim te kiezen.

We kwamen om 24.00 uur aan in Teheran, waar de klok direct een half uur vooruit ging, 19 uur later dan de bedoeling was! Gelukkig heeft Marieke onze claim al ingediend bij Turkisch Airlines.

Bij de landing gaan altijd alle lichten uit, toen ze weer aangingen hadden alle vrouwen ineens een hoofddoekje op, behalve wij, want die zat nog in onze tas. Maar goed ook wij moesten er aan geloven! Gelukkig ging het daarna weer erg snel, maar omdat we nu niet in het hotel bij de luchthaven konden slapen, werden we naar een ander hotel gebracht, verder in de stad. Marieke ging ook nog geld wisselen en toen werden we door een Iraanse naar ons hotel begeleid.

Hèhè eindelijk om 04.00 uur lag ik in bed. Ik deel de rest van de reis de kamer met Corry.

Zo dit was het, tot gauw