Remi in India

Hallo allemaal, bedankt weer voor de reacties, altijd leuk om te lezen!

Vanaf vandaag ben ik een weekje alleen in India, vandaar de titel.

Vanmorgen al vroeg wakker, en om 05.45 uur maar opgestaan. Afscheid genomen van Michelle, beneden mijn ontbijtpakketje opgehaald en naar de metro gewandeld, want om 07.10 uur gaat mijn trein naar Amritsar. Ik moet zeggen het werd kantje boord! Ik moest één keer overstappen en daar moest ik lang wachten op de volgende metro. Gevolg krap aan op tijd, want in Delhi station was het nog een stukje lopen, dan ben je bij spoor 15, ik moest spoor 1 hebben, ga je daar naar beneden, kom je uit bij wagon 16, ik zat in wagon 3, dus lopen, lopen, lopen. Ik zat nog geen 3 minuten of de trein vertrok stipt op tijd! Pfff dat was op het nippertje.

Daarna eerst een tijd nog door Delhi gereden, waarbij je toch wel treurig wordt hoe smerig het langs het spoor is, mensen wonen er in zelfgebouwde hutjes tussen het vuil. Vervolgens wel meer landbouwgronden waar we door het heen reden. Ik kreeg een heerlijk ontbijtje, maar ik had ook nog mijn ontbijt uit het hotel.

Om 14.00 uur was ik in Amritsar. Daar werd ik aangesproken door een 'oude' man die mij wel naar mijn hostel wilde brengen. Hij had het over Rotterdam, hij wist dat het een grote havenstad was, grappig. Ik ben bij hem in zijn fietsriksja gestapt en vervolgens kreeg ik een 'sightseeing' Amritsar.

Hij bracht me eerst naar het verkeerde hostel met vrijwel dezelfde naam, maar bij deze mooie sikhjongens had ik blijkbaar niet gereserveerd, hahaha Vervolgens bracht hij me wel naar het juiste adres, maar wel via een flinke omweg kwam ik later achter. Afijn, ik heb hem wel ietsje meer betaald, maar dat was het dan wel.

Het hostel was oké, het buurtje vond ik wel wat minder. Erg vervuilde straten veel handel en veel lawaai. Ik was erg moe en ben na het douchen in slaap gevallen.

De volgende ochtend was het heel rustig in het wijkje, veel winkeltjes nog dicht. Eerst op zoek naar een ontbijtje en dat vond ik in de buurt van de 'sikh tempel'. Hier was het al een drukte van belang, maar het was ook een zondag! Na mijn ontbijtje naar de tempel ofwel de ' Harmandir Sahib' zoals de Sikhs hem zelf noemen, wij zeggen de Gouden Tempel. De vijver is aangelegd in 1577 en men zegt, dat er helend water in zit. Volgelingen van over de hele wereld komen hier om een bad te nemen. De Gouden Tempel zelf is gemaakt met 750 kg goud, verwerkt in de toplaag, maar ook binnenin het drie verdiepingen tellende gebouw, is het alles wat goud blinkt.

Ik ben er niet in geweest, want er was een giga rij die er naar binnen wilde en zij werden bezig gehouden met gezang. De aanwezigen toonden heel erg veel geduld want het schoot maar langzaam op! Maar alleen de buitenkant was al adembenemend. Ik heb er een tijd gezeten en alleen maar gekeken, fantastisch! Ook in deze keuken worden dagelijks 100.000 mensen van eten voorzien! Hierbij worden de drie Sikh principes beleden: verzorging, gemeenschapsservice en liefdadigheid. Ik blijf me verbazen over zoveel spiritualiteit en devotie.

Daarna gaan lunchen en naar het ' Jallianwala Bargh' gegaan, waar een smalle steeg je leidt naar een binnenplaats waar in 1919, 1500 Indiërs werden gedood of verwond nadat een Britse officier het bevel had gegeven om te schieten op ongewapende en protesterende mensen! Indrukwekkend te zien hoeveel kogelgaten er nog in de muren zitten op deze binnenplaats.

Daarna door de bazaar gedwaald en verdwaald en dankzij Google maps de weg weer naar mijn hostel gevonden. Alwaar een flinke ruzie plaatsvond toen ik net op mijn kamer was, gelukkig verplaatste deze zich al snel naar buiten.

De volgende dag toch weer naar de Gouden Tempel, het is en blijft zo fascinerend! Het was nu minder druk en het lukte me nu om aan te sluiten bij de rij die de Gouden Tempel ingingen. Een heel bijzondere ervaring, het duurde in totaal 25 minuten voor ik binnen was, maar er werd constant gezongen uit het meditatieboek en in de rij zongen veel mensen mee! Er ontstaat dan een 'vibe' waar je in terecht komt, die mij heel erg raakte. De devotie en overgave van al deze mensen heel, heel bijzonder! Ook van binnen was het prachtig, op elke verdieping zaten wel mannen te mediteren uit de heilige boeken. Mensen deden mee met een boekje of via hun mobiel. Helaas geen foto's, dit is zoals in zoveel tempels verboden. Ook vandaag heb ik er weer een tijd alleen maar gezeten en gekeken. Ook de vrouwen kunnen baden, de mannen doen het in het openbaar in hun onderbroek, voor de vrouwen zijn er speciale hokken waar zij zich kunnen onderdompelen, ik mocht er even een kijkje nemen! Nog wat plekken bezocht die gisteren te druk waren en ik besloot om hier mee te eten, nou ja dat had ik beter niet kunnen doen maar ja dan ben je 12 uur verder, hahaha. Het eten was stukken minder lekker dan in de Sikhtempel in Delhi. Het leek wel of er overal water bij was gegooid, alles was min of meer vloeibaar en smakeloos. Maar goed het was wel weer een belevenis en je kunt er 24/7 eten krijgen, kost niks en het is net een geoliede fabriek.

Ik zou deze avond ook naar het ritueel gaan bij de Indiase/Pakistaanse grens, en ik had met het hostel afgesproken om evt samen met en Deense te gaan. Alleen vond ik een taxi te duur. Maar de Deense wilde de andere avond. Dus ik weer op een holletje naar de Tempel, daar ik werd direct aangesproken door verschillende 'taxichauffeurs' met de vraag of ik naar de grens wilde. Uiteindelijk, ben ik voor weinig in een deeltaxi gestapt met vier Indiase echtparen. Deze wilden echter eerst nog naar een Hindoetempel in het kader van Diwali, het was de 'Durgiana tempel' , gebouwd in 1921 naar idee van de Gouden Tempel.

Vervolgens door naar de grens, zo'n 30 km verderop. We waren er om ongeveer 17.00 uur en je mag alleen maar je fototoestel flesje water en portemonnee meenemen. Het was nog een stukje lopen en dan controle en vervolgens werden we naar de tribune geleidt, alwaar het spektakel begint.

Het publiek werd opgewarmd door een enthousiaste militair, een soort ceremoniemeester, met het doel dat de Indiase kant meer herrie maakt dan de Pakistaanse kant. De grenshekken waren gesloten en gingen kort open om de bus Delhi - Lahore door te laten. Vervolgens wordt bij zonsondergang door mannen in mooie pakjes en leuke stapjes de rituele dans van machtsvertoon uitgevoerd. En aan de andere kant van de grens doen de Pakistani hetzelfde. Dan gaat de grens open en worden beide vlaggen gestreken, het is een hilarische vertoning, maar de Indiërs gaan helemaal uit hun dak! Grappig om te zien.

Na een half uur was het voorbij en werd de grens weer gesloten.

Weer bij mijn taxi aangekomen, ik was de eerste, reed hij een hele ander weg terug, hij ging inkopen doen met twee van de vier echtparen en daarna nog een keer naar een tempel.

Ik was er ondertussen wel klaar mee en wilde weer terug naar mijn hostel. Nog even overwogen om minder geld te geven omdat ik totaal een uur in de auto heb zitten wachten, maar ja dit toch maar niet gedaan, het kostte maar een drol, dus vooruit maar, geen zin in discussie met een chauffeur die amper Engels sprak.

Ik wilde naar bed, morgen moet ik erg vroeg op om de trein naar Chandigarh te halen, deze vertrekt om 05.015 uur