kamelentaferelen!

Hallo allemaal, bedankt weer voor de reacties. Leuk om te zien, dat ik momenteel in Griekenland zit. Blijkbaar weet men Marokko niet te vinden!
Het lijkt ofdat het programma, de Todrakloof niet herkend.
Na de Todrakloof zijn we vertrokken richting Dadèskloof, ook deze rit was weer erg mooi. De Dadèskloof heeft weer een hele andere bergstructuur, deze is ruiger en afwisselender, hier staan veel dadelpalmen. ook zijn de uitzichten weer adembenemend en er zijn veel kasba's, die dezelfde kleur hebben als het landschap waar ze in staan.
We hebben weer enkele mooie fotostops gehad onderweg. Het is leuk, dat Susan deze mooie dingen met ons deelt. Je merkt, dat zij al langere tijd in Marokko werkt en van de hoed en de rand weet. Ook merk je dat ze erg veel van het land en de mensen houdt.
We zijn gestopt voor een rondleiding in de kasba van Amerdihil. De gids was een jongeman, die net die ochtend vader was geworden van een meisje. Ik denk dat hij normaal al wat ADHD heeft, maar nu liep hij stuiterend door de kasba. GEWELDIG! Hij had toneelspeler moeten worden. we rijden de route van de duizend Kasba's.
Daarna nog gestopt bij een winkeltje in de rozenvallei, hier vind ieder voorjaar het rozen festival plaats. Hier verkocht men van alles wat gemaakt is van rozen, ook verkochten ze hier fossielen, die hier in Marokko veel gevonden worden.
In Ouarzazate hebben we weer snel onze tassen gedumpt in het hotel en zijn we naar het stadje gewandeld, weliswaar over een levensgevaarlijke brug, maar we hebben het overleefd. Hahaha. Veel respect hebben ze hier niet voor voetgangers. Evengoed stoppen ze weer wel voor een rood stoplicht. Ook het toeter gehalte valt hier erg mee, dat was in Egypte wel anders.
We hebben hier wat door het stadje geslenterd en voor Nique een kam gekocht bij de plaatselijke kapper voor 7 cent, want die werden verder nergens verkocht.
We hebben daar ook gegeten en 's avonds hadden we onwijs veel moeite om weer naar het hotel te komen. Samen met een ander stel uit de groep probeerden we een taxi te krijgen, maar de 'petit taxi's namen ons niet mee, één persoon te veel. Daarna op zoek naar de taxistandplaats voor een ' grande taxi' maar nu hadden we weer twee personen te weinig. Ook leek daar enig vorm van kartelvorming aan de gang en uit 'the middle of nowhere' kwamen er ineens twee jongemannen aangelopen die bij ons in de taxi schoven. Dit voelde voor ons alle vier heel erg niet goed, dus wij zijn weer uitgestapt. Maar goed uiteindelijk zijn we met een 'petit taxi' die ons wel naar het hotel wilde brengen toch terug gekomen. Wel vroeg hij veel te veel geld, maar wij hadden een bedrag klaar, dit gegeven, uitgestapt en weg gelopen. Wij waren er wel klaar mee!
De andere dag vroeg op, want we gingen door naar Agora, daar hebben we onze grote bagage gestald vervolgens met een pakketje voor één nacht verder te gaan naar de dromedarissen.
Er werd gevraagd of er mensen van bus wilde wisselen, want er was een verzoek van één van de stellen uit het andere busje gekomen. Er wilde niemand, dus Nique en ik zijn naar het andere busje gegaan. Nou dat hebben we geweten, omdat Brahim niet meer de chauffeur van het eerste busje was, zat daar een andere chauffeur, Lassen genaamd. En die had er goed de sokken in en Tariq kon het met zijn 'oude' bus niet bij houden. Ik zat op de achterbank te stuiteren. Bij de eerstvolgende stop gevraagd of het een onsje minder mocht. Maar daar had Suzan hem ook al op aangesproken, gelukkig reed hij inderdaad rustiger.
Overigens weer een koffiestop in een goddelijke tuin, met veel fruitbomen, er hingen grapefruits en sinaasappels aan. Ook werden er veel dadels verkocht langs de weg.
We rijden een door een prachtig gebied, de Draavallei. Onderweg weer een paar mooie fotostops, we zijn nu al behoorlijk zuidelijk in Marokko. Het landschap is erg ruig en er zijn veel canyons, waar we doorheen rijden, zeker tot aan Zagora. Daarna werd het toch echt meer woestijn en veel zand!
Aan het eind van de dag kwamen we aan in het plaatsje Ouled-driss, vlak voor Mhamid, alwaar wij op de dromedarissen gingen.
Nou, ik kan jullie zeggen, ik vond het helemaal niks! Ik zat niet lekker en ik had telkens het gevoel er vanaf te vallen. Het lukte me niet om te ontspannen, volgens mij ben ik tegenwoordig bang op alles wat vier benen/poten heeft. Het was prachtig, wel wat zanderig en er was veel wind, na een uur ben ik afgestapt en verder gaan lopen, dit was redelijk te doen. Ik zat er zo krampachtig op, dat mijn knokkels helemaal wit waren van het vasthouden. Ik kwam er bijna niet meer af en ik had spierpijn in mijn armen van de spanning. Ik kan mij niet herinneren, dat ik jaren geleden zo gespannen was op een dromedaris, in Tunesie en Egypte heb ik toch ook al eens opgezeten. Ik durfde geen fot te nemen, want dan moest ik de stang loslaten! Bizar!
We sliepen in een bestaand kamp met vier bedden per tent. Als je wilde kon je ook buiten slapen, maar aangezien het wat lastig overeind komen is met mijn zere knie heb ik de voorkeur aan het bed gegeven. Wel was de temperatuur erg goed, ik heb mijn thermospullen niet nodig gehad. We hebben ook lekker de deur open laten staan.
We hadden geen zonsondergang althans hij zat achter de wolken. Ook de zonsopkomst zat achter de wolken helaas.
Suzan gevraagd of er nog een bushalte was en hoe laat de eerste bus vertrok, want ik zag echt tegen da andere dag op. Hahaha. Ik had met mezelf afgesproken, dat ik wel weer ging proberen en als het niet zou lukken zou ik weer gaan lopen.
Later kwam Suzan met het voorstel of ik met een 4 wheeldrive terug wilde, nou daar kon ik geen nee tegen zeggen. Haha. Ooooohhhh wat een opluchting! Niet meer op een dromedaris!
Na een heerlijke maaltijd, hebben we bij het vuur gezeten en werd er muziek gemaakt en gezongen door de kamelen drijvers en het personeel van het kamp. Erg genoten van de stilte en de sterrenhemel, die later wel tevoorschijn kwam.
Goed ik stop ermee voor vandaag, over en paar dagen weer verder.