En wat voor avonturen?
Door: Marjo
Blijf op de hoogte en volg Marjo
09 December 2007 | Zuid-Afrika, Pretoria
Hallo allemaal;
Eigenlijk al in Kaapstad, maar ik toch verder met mijn verhaal, waar ik de vorige keer ben geeindigd.
29 november, zijn we doorgereist naar de Drakensbergen, dit ligt tegen Lesotho aan. We zaten in het noordelijkste gedeelte. Het was weer een lange zit in de truck. We kwamen net voor het donker aan op de camping, weer eens in ' the middle of nowhere'. Jeff was aan de verkeerde kant de snelweg opgegaan en ja, dan ben je er niet zomaar weer af. De kampwinkel was om 17.00 uur al dicht en vanaf de camping in 20 minuten te bereiken. Het was een prachtige avond, maar die nacht begon het voor de verandering weer eens te regenen. Gezellig een staand ontbijt gehad onder een afdakje, want er was niks waar je binnen kon zitten. Gelukkig brak later de zon door, zodat we nog een mooie wandeling konden maken, maar 's middags wa het alweer mis. Onweer en een flinke hoosbui. De groep cristalliseerd zich steeds meer. Er vormen zich groepjes en er zijn een aantal mensen, die toch wat uit de toon vallen wat betrefd het groepsgebeuren. Maar dit is leuk om te observeren. Is tenslotte mijn vak nietwaar?
De andere dag zijn we via het 'Golden Gate National Park', met prachtige zandsteenformaties naar Malealea gereden. Ook daar had het geregend en de truck kon met moeite de draai naar ons kamp maken. We zijn verwelkomt met koormuziek en een bandje, die met eigengemaakte instrumenten speelden, dit was wel leuk. Het is wel een heel erg arm land. Veel erosie, omdat er niks groeit wat de aarde vasthoudt. Gevolg diepe kloven in het landschap. We zaten op ongeveer 1500 meter. De andere dag ging de ponytrek van twee dagen van start. Nou hoezo pony, het waren gewone paarden. Ben ik al geen paardengek, na deze twee dagen is het helemaal over. Ik ga echt nooit meer op zo'n knol! Ik was al wat bangig, maar toen mijn paard een andere weg nam dan de rest van de groep om een heel erg steil pad met losse stenen te nemen, was ik er al klaar mee. We waren toen zeker al een half uur op pad. Ik ben lopend naar beneden gegaan, overigens ook geen onverdeeld genoegen.
Daarna moesten we een rivier over, wij over de brug, de paarden zwemmend. Een paard was uitgegleden en lag op een kei zo'n twee meter lager, dit paard werd met touwen en man en macht weer op het gras gehesen. Nadat een aantal van ons was bestolen door een paar snelle kinderen, die stonden te kijken naar het overzwemmen van de paarden! Werd het hele spul weer opgeladen en konden we de bult weer op! Nou dit durfde ik wel. De tocht zou ongeveer 4 uur duren naar een authentiek dorp, alwaar wij zouden overnachten. Uiteindelijk kwamen we daar na ruim zeven uur te hebben doorgebracht op een paard, met twee korte pauzes. Onderweg leek het te gaan onweren en regenen, maar dat bleef gelukkig op veilige afstand. Wel kwamen er een aantal dragers in gestrekte draf met een dood lichaam op een baar voorbij. Waarom ze zo hard liepen is mij nog steeds een raadsel, want dood is toch wel dood denk ik dan.
In het dorp zaten we op 1900 meter, het was helder, maar ook erg koud en in de verte weerlichtte het en het rommelde. Van de weeromstuit, lagen we al vroeg in bed, om 20.15, dat heb je zo zonder elektriciteit en als het zo koud is. Het onweer kwam recht boven ons te zitten die nacht, met stromende regen, maar wij bleven in onze rondavel droog, we lagen er met zijn negenen.
De andere dag, zou de korte route terug genomen worden. maar na de regenbui van de afgelopen nacht, was het pad glibberiger en de beekjes stonden met heel veel meer water. Wij namen een andere weg terug en na de eerste afdaling, glibberde mijn paard weg op de natte ondergrond met stenen. Ik lag er bijna af en diegene die achter mij reed, vertelde mij, dat het er spectaculair uitzag. Het enig wat ik bedacht was: ' niet van dat paard afrollen, want dan lig je op de keien, in de modder en in het water. Het lukte me dus om erop te blijven, maar ik werd er niet gelukkiger van, want mijn paard slipte telkens weer.
Ook gingen we nu telkens allerlei stroompjes en watertjes over en elke keer hoopte dat achter de volgende bult ons dorp zou liggen. Nou dat duurde in totaal acht uur, met een enkele korte rust tussendoor.
Ik ben nog nooit zo blij geweest met mijn eerste biertje. Deze tocht vond ik echt onverantwoordelijk voor ongeoefende berijders. Hier gaat Djoser nog meer van horen. Ik laat het hierbij voor deze keer, ik ben er nog en heb het overleefd. O ja Krijna, je kadootje komt heel erg van pas op deze primitieve campings. Liefs Marjo
Eigenlijk al in Kaapstad, maar ik toch verder met mijn verhaal, waar ik de vorige keer ben geeindigd.
29 november, zijn we doorgereist naar de Drakensbergen, dit ligt tegen Lesotho aan. We zaten in het noordelijkste gedeelte. Het was weer een lange zit in de truck. We kwamen net voor het donker aan op de camping, weer eens in ' the middle of nowhere'. Jeff was aan de verkeerde kant de snelweg opgegaan en ja, dan ben je er niet zomaar weer af. De kampwinkel was om 17.00 uur al dicht en vanaf de camping in 20 minuten te bereiken. Het was een prachtige avond, maar die nacht begon het voor de verandering weer eens te regenen. Gezellig een staand ontbijt gehad onder een afdakje, want er was niks waar je binnen kon zitten. Gelukkig brak later de zon door, zodat we nog een mooie wandeling konden maken, maar 's middags wa het alweer mis. Onweer en een flinke hoosbui. De groep cristalliseerd zich steeds meer. Er vormen zich groepjes en er zijn een aantal mensen, die toch wat uit de toon vallen wat betrefd het groepsgebeuren. Maar dit is leuk om te observeren. Is tenslotte mijn vak nietwaar?
De andere dag zijn we via het 'Golden Gate National Park', met prachtige zandsteenformaties naar Malealea gereden. Ook daar had het geregend en de truck kon met moeite de draai naar ons kamp maken. We zijn verwelkomt met koormuziek en een bandje, die met eigengemaakte instrumenten speelden, dit was wel leuk. Het is wel een heel erg arm land. Veel erosie, omdat er niks groeit wat de aarde vasthoudt. Gevolg diepe kloven in het landschap. We zaten op ongeveer 1500 meter. De andere dag ging de ponytrek van twee dagen van start. Nou hoezo pony, het waren gewone paarden. Ben ik al geen paardengek, na deze twee dagen is het helemaal over. Ik ga echt nooit meer op zo'n knol! Ik was al wat bangig, maar toen mijn paard een andere weg nam dan de rest van de groep om een heel erg steil pad met losse stenen te nemen, was ik er al klaar mee. We waren toen zeker al een half uur op pad. Ik ben lopend naar beneden gegaan, overigens ook geen onverdeeld genoegen.
Daarna moesten we een rivier over, wij over de brug, de paarden zwemmend. Een paard was uitgegleden en lag op een kei zo'n twee meter lager, dit paard werd met touwen en man en macht weer op het gras gehesen. Nadat een aantal van ons was bestolen door een paar snelle kinderen, die stonden te kijken naar het overzwemmen van de paarden! Werd het hele spul weer opgeladen en konden we de bult weer op! Nou dit durfde ik wel. De tocht zou ongeveer 4 uur duren naar een authentiek dorp, alwaar wij zouden overnachten. Uiteindelijk kwamen we daar na ruim zeven uur te hebben doorgebracht op een paard, met twee korte pauzes. Onderweg leek het te gaan onweren en regenen, maar dat bleef gelukkig op veilige afstand. Wel kwamen er een aantal dragers in gestrekte draf met een dood lichaam op een baar voorbij. Waarom ze zo hard liepen is mij nog steeds een raadsel, want dood is toch wel dood denk ik dan.
In het dorp zaten we op 1900 meter, het was helder, maar ook erg koud en in de verte weerlichtte het en het rommelde. Van de weeromstuit, lagen we al vroeg in bed, om 20.15, dat heb je zo zonder elektriciteit en als het zo koud is. Het onweer kwam recht boven ons te zitten die nacht, met stromende regen, maar wij bleven in onze rondavel droog, we lagen er met zijn negenen.
De andere dag, zou de korte route terug genomen worden. maar na de regenbui van de afgelopen nacht, was het pad glibberiger en de beekjes stonden met heel veel meer water. Wij namen een andere weg terug en na de eerste afdaling, glibberde mijn paard weg op de natte ondergrond met stenen. Ik lag er bijna af en diegene die achter mij reed, vertelde mij, dat het er spectaculair uitzag. Het enig wat ik bedacht was: ' niet van dat paard afrollen, want dan lig je op de keien, in de modder en in het water. Het lukte me dus om erop te blijven, maar ik werd er niet gelukkiger van, want mijn paard slipte telkens weer.
Ook gingen we nu telkens allerlei stroompjes en watertjes over en elke keer hoopte dat achter de volgende bult ons dorp zou liggen. Nou dat duurde in totaal acht uur, met een enkele korte rust tussendoor.
Ik ben nog nooit zo blij geweest met mijn eerste biertje. Deze tocht vond ik echt onverantwoordelijk voor ongeoefende berijders. Hier gaat Djoser nog meer van horen. Ik laat het hierbij voor deze keer, ik ben er nog en heb het overleefd. O ja Krijna, je kadootje komt heel erg van pas op deze primitieve campings. Liefs Marjo
-
09 December 2007 - 15:27
Tante Riet:
Hoi Marjo, Wat een verhaal zeg, gelukkig kan je het navertellen. Ik wens nog veel leuke avonturen, misschien wat minder spectaculair. Heel veel liefs van je tante Rietje. -
09 December 2007 - 16:12
Maria:
Nou Marjo, ik heb niet veel ervaring met paarden, wel ooit op een kameel gezeten maar dat was ook geen onverdeeld genoegen. Had je al die regen besteld of is dat normaal voor deze tijd van het jaar?
Wanneer ga je foto's plaatsen of kan dat niet vanuit een internetcafé.
Heel veel groetjes, veel plezier en hou je haaks.
Maria -
09 December 2007 - 22:46
Jos:
Je hebt wel ruiter-ervaring ! Weet je nog: Op de comfortabele hittax door de Drunense Duinen.
We zijn blij dat je dit overleefd hebt. Dan krijgen we in iedere geval mog meer van die spannende verhalen.
Proost dat biertje heb je verdiend. -
10 December 2007 - 08:30
'Nique:
Hoi Marjo, da's nog eens een avontuur. Ik dacht trouwens dat jij heel goed kan 'paardhangen'. Zou voor mij ook niets zijn! Wel een geweldig verhaal wat je weer schrijft en er is genoeg te beleven daar in Afrika als ik op je verhalen afga!
Geniet nog van de onverantwoorde acties, voor je het weet is het alweer zover dat je de dagen moet gaan 'aftellen'.
Veel plezier, en tot het volgende verhaal!
liefs,'Nique -
10 December 2007 - 12:30
Pleunie:
Hallo hallo, hier het rustige nederland,de spannende avonturen houden niet op zeg,heb je al plannen om een boek te gaan schrijven? Nou saai is het in ieder geval niet, hou je haaks en veel plezier! gr Pleunie -
11 December 2007 - 09:35
Albert En Cora:
Jeetje, wat een avontuur zeg!
Ik zou het ook nooit meer doen op zo'n peerd!Albert zou zeggen:"Ik hou heel erg van paarden, maar dan als biefstuk op mijn bord!" In Gambia lopen ze ook met paarden langs het strand, magere scharminkels waar je een ritje op mag maken in de bloedhete zon.Mij niet gezien!
Hopelijk gaat je verdere reis beter met goede vervoersmiddelen!
Groet'n oet Drenthe, ook van mijn moeder. -
11 December 2007 - 17:47
Jan En Sonja:
Hoi,als jij net zo bang voor paarden bent als ik voor water, dan weet ik wat je doorgemaakt hebt. Jezus Marjo wat heb jij veel regen en onweer je kon wel door Nederland reizen. Het lijkt mij een hele toer die reis die je nu maakt in vergelijk met onze gezamelijke vorige reis!! Maar verder veel plezier en ervaringen. groetjes Jan en Sonja -
11 December 2007 - 18:50
Ruth:
Hello Marjo(n)
Nice to see that you are enjoying your time in South Africa. I did not realise that you were actually already here! I understood some of your writing becuase Afrikaans is so similar to Dutch.
See you on the 16th!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
