Bestolen!
Door: Marjo
Blijf op de hoogte en volg Marjo
24 November 2010 | Ecuador, Quito
Hallo allemaal, weer bedankt voor jullie reacties. Altijd leuk om te lezen.
Over de titel kom ik nog nader te spreken.
Ik had al ´s middags warm gegeten, omdat er wordt geadviseerd om je niet in het donker alleen buiten te begeven, dus heb ik voor ´s avonds maar een broodje en wat yogurt ingeslagen.
Overigens kwam het al de hele middag met bakken uit de lucht vallen. Auto´s en met name bussen hebben totaal geen enkel respect voor welke voetganger dan ook. Gevolg door het slecht onderhouden wegdek, veel gaten erin en dus heel veel water in de gaten! Iedereen weet dit en probeert zo dicht mogelijk tegen de huizen aan te lopen, maar ja de voetganger heeft geen prioriteit, dus de stoepen zijn meestal niet breed. Met een beetje geluk toetert de betreffende buschauffeur nog, maar meestal is hij dan al naast je en dan wordt het bijna een snoekduik richting bebouwing, waar elke voetganger ook weer dezelfde beweging maakt om droog te blijven! Maar goed ik ben toch een paar keer behoorlijk tot aan de nek toe nat gespetterd door een bus.
Na weer een goede nachtrust, want je voelt je verschrikkelijk moe op bijna 3000 meter hoogte, het kost ook veel energie.
Besloot ik om deze dag naar de botanische tuin te gaan en van daaruit naar de ´new town´ van Quito te gaan.
De botanische tuin was fantastisch, wel erg klein, maar een oase van rust op de overvliegende vliegtuigen na dan. Ik heb daar heerlijk even op een stoel een broodje zitten eten.
Daarna richting ´nieuwe stad´, maar daar ben ik dus niet aangekomen. Nou ja laat in de middag dan, op het politiebureau, haha.
Ik zat even op een bankje te kijken welke weg ik moest vervolgen, toen ik ineens spetters voelde, terwijl het tot dan eigenlijk wel aardig weer was in ieder geval droog. Toen zag ik dat het poep was, geen vogel of boom te zien in de buurt, wel drie mannen en een vrouw. Daarna voelde ik nog meer spetters, het bleek hele dunne stront, die echt heel verschrikkelijk stonk, dus ik kreeg van een keurige meneer een papieren zakdoekje. Ik was erg in de weer met mijn vochtige doekjes en toen kwam die vrouw. Zij begon me eerst te helpen met afvegen, daarna zeurde ze maar over mij camera, die zat om mijn nek en aan mijn riem vast. Ja het is een risico, ik weet het, maar anders wordt het ook ieder keer lastig als je iets leuks ziet om je camera telkens uit je rugzak te moeten halen.Een keuze die ik gemaakt heb. Maar goed die vrouw bleef maar aan mij trekken en zeuren over die camera, en ik maar roepen ´there is no shit on my camera´ en ik heb hem lang verdedigt. Het bleef nog even doorgaan, toen ze doorkreeg dat het allemaal niet zo soepel verliep. Ik nog steeds druk met de stront van mijn shirt en broek vegen om een beetje van de stank weg te krijgen, ik had in eerste instantie niet door dat het haar alleen om mijn camera te doen was. Uiteindelijk lukte het haar om mijn riem los te maken en ze zei: "zet hem daar maar neer" en even later was hij natuurlijk weg. Ik balen, maar ja die typetjes waren natuurlijk in geen velden of wegen meer te bekennen.
Toen ben al geurend naar strontparfum naar mijn hotel gelopen en heb ik mezelf en de spullen gewassen, maar mijn rugzak stinkt er nog naar, werkelijk walgelijk, dat mensen je gewoon met stront aanvallen, ongelofelijk gewoon. Volgens mij was het kippenstront! Het was zoooo goor! Maar goed ik heb verder niks en het worden geen foto´s van Quito helaas, ook geen mooie close ups van de botanisch tuin.
Ik heb ook weer om mezelf moeten lachen hoor, loop je daar door zo´n stad, stinkend naar poep.
Afijn de middag bestond verder uit aangifte doen, ja in de ´nieuwe stad´, maar ik zat eerst op het verkeerde politiebureau. Ik zat op het gewone bureau en ik moest naar de toeristenpolitie, gelukkig was daar wel iemand die Engels sprak! Daarna was de aangifte snel gedaan.
Maar goed ik ben pas twee dagen weg en ik wilde toch wel weer een andere camera, dus ik heb de reisleiding ingeschakeld en ik ben met haar naar een ´shoppingmall´ gegaan. En ik heb nu een klein sony cameraatje, kan ik toch nog foto´s maken, gelukkig zit er ook een Engelse beschrijving bij.
´s Avonds was er een kennismaking met de groep. We zijn met 18 personen 10 vrouwen en 8 mannen. Verder een chauffeur, reisleidster en een leerling reisleider.
Nog met elkaar gaan eten en ik lag voor mijn doen laat in bed.
De andere dag moesten we om 09.30 uur aantreden om uitleg te krijgen over de truck ed. Ruim een uur later vertrokken we. Onderweg zijn we er nog uit geweest bij de Equator met de bekende proefjes.
Het links en rechtsdraaiende weglopende water en exact op de evenaar loopt het water recht naar beneden.
ook kregen we hier uitleg over de leefwijze van de 'Intiñan', een lokale bevolkingsgroep.
Aan het eind van de middag kwamen we aan in Otavalo. Groetjes Marjo
Over de titel kom ik nog nader te spreken.
Ik had al ´s middags warm gegeten, omdat er wordt geadviseerd om je niet in het donker alleen buiten te begeven, dus heb ik voor ´s avonds maar een broodje en wat yogurt ingeslagen.
Overigens kwam het al de hele middag met bakken uit de lucht vallen. Auto´s en met name bussen hebben totaal geen enkel respect voor welke voetganger dan ook. Gevolg door het slecht onderhouden wegdek, veel gaten erin en dus heel veel water in de gaten! Iedereen weet dit en probeert zo dicht mogelijk tegen de huizen aan te lopen, maar ja de voetganger heeft geen prioriteit, dus de stoepen zijn meestal niet breed. Met een beetje geluk toetert de betreffende buschauffeur nog, maar meestal is hij dan al naast je en dan wordt het bijna een snoekduik richting bebouwing, waar elke voetganger ook weer dezelfde beweging maakt om droog te blijven! Maar goed ik ben toch een paar keer behoorlijk tot aan de nek toe nat gespetterd door een bus.
Na weer een goede nachtrust, want je voelt je verschrikkelijk moe op bijna 3000 meter hoogte, het kost ook veel energie.
Besloot ik om deze dag naar de botanische tuin te gaan en van daaruit naar de ´new town´ van Quito te gaan.
De botanische tuin was fantastisch, wel erg klein, maar een oase van rust op de overvliegende vliegtuigen na dan. Ik heb daar heerlijk even op een stoel een broodje zitten eten.
Daarna richting ´nieuwe stad´, maar daar ben ik dus niet aangekomen. Nou ja laat in de middag dan, op het politiebureau, haha.
Ik zat even op een bankje te kijken welke weg ik moest vervolgen, toen ik ineens spetters voelde, terwijl het tot dan eigenlijk wel aardig weer was in ieder geval droog. Toen zag ik dat het poep was, geen vogel of boom te zien in de buurt, wel drie mannen en een vrouw. Daarna voelde ik nog meer spetters, het bleek hele dunne stront, die echt heel verschrikkelijk stonk, dus ik kreeg van een keurige meneer een papieren zakdoekje. Ik was erg in de weer met mijn vochtige doekjes en toen kwam die vrouw. Zij begon me eerst te helpen met afvegen, daarna zeurde ze maar over mij camera, die zat om mijn nek en aan mijn riem vast. Ja het is een risico, ik weet het, maar anders wordt het ook ieder keer lastig als je iets leuks ziet om je camera telkens uit je rugzak te moeten halen.Een keuze die ik gemaakt heb. Maar goed die vrouw bleef maar aan mij trekken en zeuren over die camera, en ik maar roepen ´there is no shit on my camera´ en ik heb hem lang verdedigt. Het bleef nog even doorgaan, toen ze doorkreeg dat het allemaal niet zo soepel verliep. Ik nog steeds druk met de stront van mijn shirt en broek vegen om een beetje van de stank weg te krijgen, ik had in eerste instantie niet door dat het haar alleen om mijn camera te doen was. Uiteindelijk lukte het haar om mijn riem los te maken en ze zei: "zet hem daar maar neer" en even later was hij natuurlijk weg. Ik balen, maar ja die typetjes waren natuurlijk in geen velden of wegen meer te bekennen.
Toen ben al geurend naar strontparfum naar mijn hotel gelopen en heb ik mezelf en de spullen gewassen, maar mijn rugzak stinkt er nog naar, werkelijk walgelijk, dat mensen je gewoon met stront aanvallen, ongelofelijk gewoon. Volgens mij was het kippenstront! Het was zoooo goor! Maar goed ik heb verder niks en het worden geen foto´s van Quito helaas, ook geen mooie close ups van de botanisch tuin.
Ik heb ook weer om mezelf moeten lachen hoor, loop je daar door zo´n stad, stinkend naar poep.
Afijn de middag bestond verder uit aangifte doen, ja in de ´nieuwe stad´, maar ik zat eerst op het verkeerde politiebureau. Ik zat op het gewone bureau en ik moest naar de toeristenpolitie, gelukkig was daar wel iemand die Engels sprak! Daarna was de aangifte snel gedaan.
Maar goed ik ben pas twee dagen weg en ik wilde toch wel weer een andere camera, dus ik heb de reisleiding ingeschakeld en ik ben met haar naar een ´shoppingmall´ gegaan. En ik heb nu een klein sony cameraatje, kan ik toch nog foto´s maken, gelukkig zit er ook een Engelse beschrijving bij.
´s Avonds was er een kennismaking met de groep. We zijn met 18 personen 10 vrouwen en 8 mannen. Verder een chauffeur, reisleidster en een leerling reisleider.
Nog met elkaar gaan eten en ik lag voor mijn doen laat in bed.
De andere dag moesten we om 09.30 uur aantreden om uitleg te krijgen over de truck ed. Ruim een uur later vertrokken we. Onderweg zijn we er nog uit geweest bij de Equator met de bekende proefjes.
Het links en rechtsdraaiende weglopende water en exact op de evenaar loopt het water recht naar beneden.
ook kregen we hier uitleg over de leefwijze van de 'Intiñan', een lokale bevolkingsgroep.
Aan het eind van de middag kwamen we aan in Otavalo. Groetjes Marjo
-
24 November 2010 - 19:46
Miriam G.:
Hoi Marjo. Wat rot van die shit en camera. Wees er voorzichtig mee want een vriendin van mij hier in Brazilie, is bestolen van al haar 4 cameras.
Doe rustig aan daar op die hoogte. Je weet dat cocabladerenthee helpt ; )
Hier in Brazilie schiet het allemaal net zo op met alle aanvragen die we moeten doen voor verblijfsvergunning. Het is werkelijk Kafkainaans, maar ja Nederland schijnt daar ook niet helemaal bij achter te lopen.
Ik ben benieuwd hoe je reis verder loopt. Heb je het warme water in de douche trouwens al gevonden? -
24 November 2010 - 20:43
Henny H:
Wat een vervelend gedoe aan het begin zeg, hopelijk gebeurd er verder niets geks meer.Geniet van je reis en groeten. -
24 November 2010 - 20:48
Jos:
Inkoppertje: "Wat een shit"
De verhalen zonder foto's zijn al meer dan de moeite waard. En gelukkig komen er toch nog foto's. -
25 November 2010 - 17:40
Albert:
Hallo Marjo
Wat een smerige streek, maar wel origineel. Ik moet zeggen dat deze nog nooit gehoord had. Wel shit dat jij je camera nu niet meer hebt. Hopelijk ben je de verdere reis nu gevrijwaard van dit soort ongein.
-
26 November 2010 - 16:22
Agnes Wauters:
Dacht ik, dat je verpleegkundige moest zijn om hele dagen met pipi-kaka om te gaan... kennelijk kun je dit ik tijdens het reizen ontmoeten !
Hopelijk verloopt verder alles goed.... veel plezier.
Hier in Corseaux hebben we vandaag "schee bis in die Niederungen"!! Jacques wensete vanochten, dat hij "winterslaap" kon houden en in de lente weer wakker kon worden ... Ik krijg natuurlijk weer de sneeuwkick; zondag ga ik er met sneeuwschoenen op uit, naar de chalet, waar we 2 jaar geleden op het terras witte wijn gedronken hebben ! houd je verder taai ! Bey!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
