Het eind van de wereld!
Door: Marjo
Blijf op de hoogte en volg Marjo
04 Februari 2011 | Argentinië, Ushuaia
Zo, ik ben weer in beeld oftewel ´on line´. Het is weliswaar een supertrage verbinding maar vooruit maar. Ik heb de tijd!
Vanuit El Chalten zijn we ´s morgens om 06.15 uur vetrokken, de meest vroege start tot nu toe. We gingen weer richting Chili, Torres del Paine.
Het was een uurtje of vijf rijden naar de grens, weer dwars door de Andes en gezien de stoeltjeslift bij de grens een wintersportgebied. Ondanks weer een bagagecheck, waren we er met anderhalf uur doorheen. Kort daarna hadden we tijd om inkopen te doen voor de volgende drie dagen. We moesten een aantal dingen zelf regelen, oa een lunch en evt snacks. Daarna was het nog zo´n twee uur rijden naar het natuurgebied ´Torres del Paine´.
Wij werden met zijn tienen bij de ferry afgezet en met een half uur stonden we met ons hebben en houden aan de andere kant van het meer. Hier waaide het overigens alle dagen heel erg hard, de tent klapperde de hele nacht tegen de binnentent aan. Wat primitiviteit betreft viel het wel mee, er was een hotel en ook faciliteiten als toiletten/douches, maar voor de hoeveelheid kampeerders veel te weinig. Vooral de keuken, waar driftig gebruik van werd gemaakt was een zooitje. Je moest geen etenswaren in de tent bewaren, want anders kreeg je bezoek van muizen! Maar goed het was er wel fantastisch! Alhoewel het ´s nachts begon te regenen, werd het tegen tienen weer droog met een zonnetje, maar wel een hele harde wind. De groep deed een andere route dan ik en na ruim twee uur bleek, dat ik ook nog op de verkeerde route zat. Nou ja, verkeerd, alle uitzichten die er hier zijn, zijn grandioos, dus ook van de route die ik deed. Op de terugweg ben ik op mijn plaat gegaan, het was wel erg komisch vond ikzelf. Het pad was erg krap en als je iemand tegenkwam moest een van de twee even opzij. Nou dat deden de jongeman en ik tegelijk. Dus uiteindelijk besloot ik langs hem te wandelen, geen idee wat er gebeurde maar volgens mij stond één van mijn wandelstokkena in de weg of zo. Ik dook zo voor zijn voeten. Hij bezorgd en ik kon alleen maar lachen. En zei zoiets van: Nou hoe vind je dat nou toch, ga ik zomaar op mijn knieen voor je! Nou ja de beschadigingen die ik had vielen mee. Een beetje bloed aan mijn gezicht, door de scherpe struiken waar ik in terecht kwam, een gekneusde en blauwe pink en een kromme stok. Later haalde hij me nog een keer in en vroeg nogmaals hoe het met me ging. De terugweg viel overigens vanwege die harde wind erg tegen. ´s Avonds een tijd Nederlands zitten kletsen met een groep van HT wandelreizen, dit was erg gezellig. De tweede dag heb ik lekker gerelaxed daar en om 18.30 uur moesten we weer met de ferry mee. Dit betekende ruim een uur van te voren 'in lijn' staan voor de boot.
De derde dag in het park heb ik ook niet zoveel gedaan, ik heb momenteel weer meer last van mijn ischias, dus wandelen is even niet aan de orde, zeker niet in berggebied. Wat de wind betrof was het hier wel rustiger en Kristy heeft `s middags voor thee met scones gezorgd. Overigens heb ik wel bewondering voor haar, dat ze met primitieve middelen toch van alles bakt en ons verrast met taarten en scones bijvoorbeeld.
De andere dag zijn we weer om 07.30 uur vertrokken, nu weer richting Argentinie. Het werd een lange dag, met een overtocht met de ferry naar `Tierra del Fuego`, het eiland waar Ushuaia (zo schrijf je het dus!) ligt.
De eerste 150 km. wel 5 bomen gezien verder is het hier helemaal kaal. Je ziet wel schapen (de merino), koeien (de stevige soort, dikbillen!) en paarden. Dat er hier nog mensen willen wonen!?
Vanuit El Chalten zijn we ´s morgens om 06.15 uur vetrokken, de meest vroege start tot nu toe. We gingen weer richting Chili, Torres del Paine.
Het was een uurtje of vijf rijden naar de grens, weer dwars door de Andes en gezien de stoeltjeslift bij de grens een wintersportgebied. Ondanks weer een bagagecheck, waren we er met anderhalf uur doorheen. Kort daarna hadden we tijd om inkopen te doen voor de volgende drie dagen. We moesten een aantal dingen zelf regelen, oa een lunch en evt snacks. Daarna was het nog zo´n twee uur rijden naar het natuurgebied ´Torres del Paine´.
Wij werden met zijn tienen bij de ferry afgezet en met een half uur stonden we met ons hebben en houden aan de andere kant van het meer. Hier waaide het overigens alle dagen heel erg hard, de tent klapperde de hele nacht tegen de binnentent aan. Wat primitiviteit betreft viel het wel mee, er was een hotel en ook faciliteiten als toiletten/douches, maar voor de hoeveelheid kampeerders veel te weinig. Vooral de keuken, waar driftig gebruik van werd gemaakt was een zooitje. Je moest geen etenswaren in de tent bewaren, want anders kreeg je bezoek van muizen! Maar goed het was er wel fantastisch! Alhoewel het ´s nachts begon te regenen, werd het tegen tienen weer droog met een zonnetje, maar wel een hele harde wind. De groep deed een andere route dan ik en na ruim twee uur bleek, dat ik ook nog op de verkeerde route zat. Nou ja, verkeerd, alle uitzichten die er hier zijn, zijn grandioos, dus ook van de route die ik deed. Op de terugweg ben ik op mijn plaat gegaan, het was wel erg komisch vond ikzelf. Het pad was erg krap en als je iemand tegenkwam moest een van de twee even opzij. Nou dat deden de jongeman en ik tegelijk. Dus uiteindelijk besloot ik langs hem te wandelen, geen idee wat er gebeurde maar volgens mij stond één van mijn wandelstokkena in de weg of zo. Ik dook zo voor zijn voeten. Hij bezorgd en ik kon alleen maar lachen. En zei zoiets van: Nou hoe vind je dat nou toch, ga ik zomaar op mijn knieen voor je! Nou ja de beschadigingen die ik had vielen mee. Een beetje bloed aan mijn gezicht, door de scherpe struiken waar ik in terecht kwam, een gekneusde en blauwe pink en een kromme stok. Later haalde hij me nog een keer in en vroeg nogmaals hoe het met me ging. De terugweg viel overigens vanwege die harde wind erg tegen. ´s Avonds een tijd Nederlands zitten kletsen met een groep van HT wandelreizen, dit was erg gezellig. De tweede dag heb ik lekker gerelaxed daar en om 18.30 uur moesten we weer met de ferry mee. Dit betekende ruim een uur van te voren 'in lijn' staan voor de boot.
De derde dag in het park heb ik ook niet zoveel gedaan, ik heb momenteel weer meer last van mijn ischias, dus wandelen is even niet aan de orde, zeker niet in berggebied. Wat de wind betrof was het hier wel rustiger en Kristy heeft `s middags voor thee met scones gezorgd. Overigens heb ik wel bewondering voor haar, dat ze met primitieve middelen toch van alles bakt en ons verrast met taarten en scones bijvoorbeeld.
De andere dag zijn we weer om 07.30 uur vertrokken, nu weer richting Argentinie. Het werd een lange dag, met een overtocht met de ferry naar `Tierra del Fuego`, het eiland waar Ushuaia (zo schrijf je het dus!) ligt.
De eerste 150 km. wel 5 bomen gezien verder is het hier helemaal kaal. Je ziet wel schapen (de merino), koeien (de stevige soort, dikbillen!) en paarden. Dat er hier nog mensen willen wonen!?
-
04 Februari 2011 - 09:02
Petra:
Oh meid wat K-T dat je ischias net nu weer begint op te spelen! Kun je helemaal niet gebruiken. Hoop voor je dat het niet te heftig wordt. En verder niet meer van die enthousiaste knievallen meer maken voor de leuke mannen hoor! Heb je er trouwens nog om gedacht dat je je alweer in kan schrijven voor Nijmegen? Kan zomaar dat het je helemaal ontgaat tijdens je reis en dan vis je straks misschien achter het net!
Doe voorzichtig en hou het goed.
Liefs Peet -
04 Februari 2011 - 09:51
RietKeizer:
Hoi Marjo, Weer een heel verhaal. Je doet leuke en minder leuke dingen. Geen knieval meer voor vreemde mannen hoor, anders moet je tante nog komen (niet dat ze dat zo erg vindt) en geen lichamelijke klachten krijgen. Ik zal voor je duimen, dan gaat het vast beter. In Holland stormt het nu ook lekker. Verder alles oke.Tot de volgende keer.Liefs. -
04 Februari 2011 - 10:45
Albert En Cora:
Hoi Marjo,
Weer een heel avontuur zeg, daar in het puntje van Zuid Amerika! Gelukkig dat je niks gebroken hebt!
Doe je wel een beetje voorzichtig, je moet wel heelhuids terug komen!!
Groeten van Albert en Cora. -
04 Februari 2011 - 11:06
Margriet:
Als ik jou de volgende keer in levende lijve zie moet ik je toch maar eens aan een wat nader onderzoek onderwerpen. Kijken of ik iets aan je ontdekken kan dat verklaart hoe je dit allemaal met zo´n enthouiasme volhoudt. Onze koningin met haar verplichtingen valt toch echt in het niet bij jou. Waar zij lintjes doorknipt en in een dikke privéjet haar Buitenlandse bezoeken aflegt en hooguit kaplaarzen draagt bij een overstroming heb jij te maken met zo´n lange tijd zoveel verschillende talen en culturen, geen vrienden om je heen, reizen per hobbelende truck, zelf je eten koken, tentje opzetten, en steeds maar weer sociaal zijn. Ik kan me voorstellen dat jij hooguit dóór het lint gaat, wat natuurlijk ook 1x gebeurd is. Met toenemende bewondering volg ik hoe je dit avontuur volhoudt. Zoals ik al zei, de volgende keer dat ik je zie kijk ik heel anders naar je. Chapeau!! Of zo schrijf je dat toch? -
04 Februari 2011 - 12:22
Jos:
Het eind van de wereld ?
Samen met een jongeman over het einde van de wereld vallen ? Dat lijkt mij het einde voor jou. Voor ons zou dat betekenen; een einde aan al die schitterende verhalen. Daarom kom maar weer gauw terug vanaf het einde en beleef nog vele avonturen -
04 Februari 2011 - 18:15
Anja Angenent:
Hoi Marjo,
Iedere keer weer leuk je route te volgen en je verhalen te lezen. Hier onstuimig herfstweer, bijna storm. Weinig nieuws te melden. Over 5 weken ga ik met de skiclub nog een weekje naar Les Arcs / la Plagne. Met Ineke heb ik voor juni een rondreis ( niets in vergelijking met jouw onderneming) van 2 weken in Rusland (Moskou en dan via het platteland naar St. Petersburg) bij Djoser. Ik hoop dat het met je ischias meevalt, kun je niet hebben. Geniet van je laatste weken in Zuid-Amerika.
Groetjes Anja. -
06 Februari 2011 - 11:46
An Jansen:
Wat een avonturen!! Prachtig om door jouw verhalen een klein beetje mee te beleven.
Bedankt voor je felicitatie, dat je daar aan de andere kant van de wereld aan denkt vind ik een leuk idee. Mijn feestje hou je tegoed. Hou je haaks en geniet van deze laatste maand van je reis.
groetjes, An
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
