Dag 2, in Beijing

Ik ga maar even door met schrijven, heerlijk als er geen censuur is!

Afijn ik had al verteld, dat Ricardo al een heel programma voor ons had gemaakt, nou hij ging als een razende Roelant! Hahaha, wat een tempo zeg, en wij er allemaal braaf achteraan, LOL.

Voor dag twee stond een bezoek aan de muur gepland en in de middag het zomerpaleis, wat ooit buiten Beijing lag, maar inmiddels is opgeslokt door de stad.

Het was een vroegertje, om 07.00 uur ontbijt en om 07.30 gingen we op pad. De buschauffeur reed een stukje om, zodat wij ook nog de gebouwen en stadions van de vorige Olympische spelen (2008), waarvan zoals gebruikelijk de meeste gebouwen zelden meer gebruikt worden, of leeg staan! op de foto konden zetten.

Daarna naar de muur, wij zijn naar een gedeelte geweest, waar je aan twee kanten van een dal kunt lopen. De beide routes lopen in een hoefijzervorm, daarbij is er een hoge/steile route en een lagere, iets minder steile route, wij waren in het Juyongguan gedeelte. Als je beide kanten loopt is het 6 km en dit stuk is gebouwd onder Keizer Hongwu (1368-1398). Het is dus maar een kleins stukje van de 6000 km dat de muur lang is!

Ik heb samen met Maria, Yo, Joy en Luc het lage stuk bewandeld, wat evengoed nog een beste klim was, vooral omdat de traptreden zo ongelijk zijn. We zijn ook regelmatig gestopt om op adem te komen en foto's te maken. We hadden mooi zicht op de andere route. Het was heel rustig, we liepen het hele stuk met z'n vijven, tot we bij het hoogste gedeelte aankwamen, daar was het een drukte van belang van vooral schoolklassen, die alleen dat gedeelte omhoog en naar beneden gaan. Terug naar beneden liepen we dus in de file! We hebben er zo'n twee uur over gedaan, zo hadden we nog mooi tijd voor een lekkere bak koffie. Daarna moesten we wachten op Hugo en Claudia, die de hoge route deden, maar volgens Albert, Cyriel en Ineke liepen ze erg langzaam en zij waren verder gegaan. Na ruim een half uur waren ze er ineens, ze waren op tijd beneden geweest, maar hadden de bus niet meer kunnen vinden. Er waren dan ook drie parkeerterreinen! Ook Johnson en Ricardo hadden gezocht maar hen niet gevonden.

Vervolgens zijn we gaan lunchen, traditioneel eten uit Noord-China, dit zijn allemaal lekkere hapjes, die vervolgens rondgaan op een grote draaischijf. HEERLIJK!

Het volgende was het Zomerpaleis, wat een zeer uitgestrekt gebied is, waar de toenmalige leiders graag hun zomers doorbrachten, het was er minder warm dan in de stad zelf. De bouw startte in 1153, in 1764 was het terrein 240 hectare groot! Het is dus onmogelijk om het hele park te zien.

Ik ben in het kleine museum geweest, waar een paar mooie oude stukken stonden, van verschillende dynastieën en opgravingen. Verder heb ik er vooral rondgewandeld en genoten van het mooie maar schrale weer en de vele activiteiten die je er kon doen, zoals schaatsen, ijssleeprikken, ijsfietsen met een 'honden' slee (met echte nephonden! hahaha) over het ijs. Bedenk het en de Chinezen doen het! Ze maken overal een pretpark van.

Wel hoorden we later, dat er in een stuk van de grote vijver een grote bak ligt, omdat het onmogelijk is dat er met overdag temperaturen boven nul, zoveel mensen op het ijs kunnen zijn. Maar goed zeg het en de Chinezen doen het! En toen was het wachten op Luc en Joy, ik snap het wel, je moet op deze grote terreinen goed uitkijken waar je je bevindt en naar welke in/uitgang je moet, waar we hebben afgesproken! Want er zijn op zo'n groot terrein meerdere in/uitgangen.

Net toen de bus aankwam, kwamen zij ook aangewandeld. Terug de stad in kwamen we in een dikke vette file terecht. Dat was niet gepland, want we gingen naar een acrobatiek voorstelling en ja, die begint op tijd! Uiteindelijk besloot Johnson, dat we maar met de metro moesten gaan anders zouden we het niet redden. Nou, we kwamen twee minuten voor aanvang aan! Pfff

Toen we binnenkwamen was de voorstelling net gestart. het was een leuke voorstelling met verschillende acts en ook hier weer in een hoog tempo! Ook scheelde het, dat ik dit keer 'wakker' was. Hahaha, dus de hele voorstelling gezien dit keer!

Ook op weg naar het 'Pekingeend' restaurant stonden we weer muurvast, wat een rit van 20 minuten zou zijn, werd een uur via een omtrekkende beweging! Het was een authentiek restaurant, dat betekend dat de eend wordt klaargemaakt in een open oven! Het smaakte erg lekker, maar ook hier kwamen er nog meer lekkere gerechten op de grote draaischijf te staan. We zijn met z'n tienen, dus we passen net rond zo'n tafel, wel zo leuk. We mochten foto's nemen in de keuken.

Om 21.45 waren we weer in ons hotel.