Eindelijk lekker warm!
Door: Marjo
Blijf op de hoogte en volg Marjo
06 Januari 2011 | Chili, San Pedro de Atacama
Hallo allemaal;
Ik hoop dat met jullie alles goed gaat, met mij nog steeds wel. Het is niet voor te stellen, dat ik volgende week alweer op de helft zit van deze vier maanden. De tijd vliegt en toch is de tijd ook tijdloos, want ik leef zonder agenda en elke dag is weer af wachten wat er nu weer gaat gebeuren.
Goed Bolivia hebben we verlaten. Het was zondag, dus de reis liep voorspoedig, wel de uitgebrandde tolhokjes gezien van de snelweg, dit was namelijk ook op de televisie.We reden naar de grens van Tambo Quermado via de ´Paso Chungara´ één van de hoogdte grensposten in Zuid-Amerika. Een prachtige route via besneeuwde vulkanen en een rokende vulkaan, prachtige uitzichten. De Chileense grens was weer een verhaal apart, want je mag geen verse etenswaren en nog een heleboel meer niet invoeren.Dus weg met de cocablaadjes, de theezakjes mocht ik houden, weg met de pinda´s en de pindakaas. De hele truck werd ondersteboven gehaald en wij moesten met al onze bagage langs een aantal douaniers. Dit met 18 man, kun je voorstellen dat duurde wel even. En daarna een aantal mensen pissig, want de tassen werden bij sommigen behoorlijk overhoop gehaald. Bij mij viel het wel mee. Schijnt het normale ritueel te zijn tussen Chili en Argentinie.
We zij doorgereden naar de kust, naar het plaatsje Arica. We stonden daar op een niet al te frisse camping en ik heb slecht geslapen door blaffende honden, zelfs de oordoppen hielden het niet tegen.
De andere ochtend even een stop gemaakt in het stadje, want Alexandre Gustave Eiffel, ja die van de Eiffeltoren heeft hier een kerk gebouwd, ook grotendeels van staal. Ik vond hem verder niet zo bjzonder (de kerk wel te verstaan).
Daarna zijn we doorgereden naar Pisagua, ooit een bloeiend stadje met een haventje, nu een vergaan dorp met amper 200 inwoners. Je zou er zo een cowboyfilm kunnen opnemen. We stonden daar op iets wat ooit een camping was geweest, maar er waren wel toiletten en douches, een positieve verrassing. We stonden weer vlak aan zee. ´s Middags zijn we het dorpje ingeweest om naar het theatertje te kijken, maar de vrouw met de sleutel was er niet, dus helaas het theater alleen aan de buitenkant gezien. Zo te zien veel vergane glorie!
Wel zijn we met een stel nog doorgelopen naar een begraafplaats, inmiddels was er een klein zandstormpje opgestoken, ook aan de kust met verzakte graven. Verotte houten stellages om de graven heen, deze leken wel op een kinderbox of zo. Ook waren er nog een par recente graven, maar het geheel was erg verwaarloosd, bijna spookachtig. Ook is daar een massagraf ontdekt uit de tijd van Pinochet, die daar geen leuke dingen heeft uitgevoerd.
De andere dag zijn we doorgereden naar Iquique en daar konden we paragliden. Vanaf een zandduin en landen op het strand, het was fantastisch. Een klein half uur in de lucht gehangen en weer eens 'Schwitserduutsch' gesproken. De tent werd al 15 jaar gerund door een stel Zwitsers. Grappig hoor!
Daarna naar een echt spookstadje gereden, waar ze vroeger vlakbij een zout- en sodamijn hadden. Alles was bijna vergaan, er waren klapperende deuren en er kraakte van alles. De harde wind deed hier zijn werk erg goed, een bijzondere ervaring! In de fabriekshallen stonden nog machinerieen ed. Maar het stadje was al in 1960 opgeheven. Ik kreeg er het gevoel bij van ´once upon een time in the west´ De muziek had hier goed afgespeeld kunnen worden.
Vannacht in de woestijn geslapen, wel kwam er nog een agent achter ons aan. Zij hadden ons de woestijn in zien gaan en dachten, dat de truck misschien wel gestolen was!
Ik zat in de kookgroep en heb een geimproviseerde erwtensoep gemaakt, het was een groot succes en hij smaakte erg lekker.
Nu net zjn we aangekomen in san Pedro en we vallen midden in de 'Dakarrace', die tegenwoordig in Zuid-Amerika wordt verrreden. We kwamen vooral veel trucks tegen met de vervangende materialen. Fotograferende mensen zette onze truck ook op de foto, maar we gingen toch echt de verkeerde kant op. Maar goed als jullie nog kijken vanavond en jullie zien een grote gele truck de verkeerde kant oprijden, nou dat zijn wij!
Zo dit was het weer voor deze keer. We verblijven hier twee nachten en dan gaan we de grens over naar Argentinie en dat doen we hierna nog een paar keer.
Luitjes weer bedankt voor jullie reacties en tot de volgende keer maar weer. Lieve groet uit Chili.
O ja er is hier een aardbeving geweest, deze was ver van ons bedje. Dus geen zorgen.
Ik hoop dat met jullie alles goed gaat, met mij nog steeds wel. Het is niet voor te stellen, dat ik volgende week alweer op de helft zit van deze vier maanden. De tijd vliegt en toch is de tijd ook tijdloos, want ik leef zonder agenda en elke dag is weer af wachten wat er nu weer gaat gebeuren.
Goed Bolivia hebben we verlaten. Het was zondag, dus de reis liep voorspoedig, wel de uitgebrandde tolhokjes gezien van de snelweg, dit was namelijk ook op de televisie.We reden naar de grens van Tambo Quermado via de ´Paso Chungara´ één van de hoogdte grensposten in Zuid-Amerika. Een prachtige route via besneeuwde vulkanen en een rokende vulkaan, prachtige uitzichten. De Chileense grens was weer een verhaal apart, want je mag geen verse etenswaren en nog een heleboel meer niet invoeren.Dus weg met de cocablaadjes, de theezakjes mocht ik houden, weg met de pinda´s en de pindakaas. De hele truck werd ondersteboven gehaald en wij moesten met al onze bagage langs een aantal douaniers. Dit met 18 man, kun je voorstellen dat duurde wel even. En daarna een aantal mensen pissig, want de tassen werden bij sommigen behoorlijk overhoop gehaald. Bij mij viel het wel mee. Schijnt het normale ritueel te zijn tussen Chili en Argentinie.
We zij doorgereden naar de kust, naar het plaatsje Arica. We stonden daar op een niet al te frisse camping en ik heb slecht geslapen door blaffende honden, zelfs de oordoppen hielden het niet tegen.
De andere ochtend even een stop gemaakt in het stadje, want Alexandre Gustave Eiffel, ja die van de Eiffeltoren heeft hier een kerk gebouwd, ook grotendeels van staal. Ik vond hem verder niet zo bjzonder (de kerk wel te verstaan).
Daarna zijn we doorgereden naar Pisagua, ooit een bloeiend stadje met een haventje, nu een vergaan dorp met amper 200 inwoners. Je zou er zo een cowboyfilm kunnen opnemen. We stonden daar op iets wat ooit een camping was geweest, maar er waren wel toiletten en douches, een positieve verrassing. We stonden weer vlak aan zee. ´s Middags zijn we het dorpje ingeweest om naar het theatertje te kijken, maar de vrouw met de sleutel was er niet, dus helaas het theater alleen aan de buitenkant gezien. Zo te zien veel vergane glorie!
Wel zijn we met een stel nog doorgelopen naar een begraafplaats, inmiddels was er een klein zandstormpje opgestoken, ook aan de kust met verzakte graven. Verotte houten stellages om de graven heen, deze leken wel op een kinderbox of zo. Ook waren er nog een par recente graven, maar het geheel was erg verwaarloosd, bijna spookachtig. Ook is daar een massagraf ontdekt uit de tijd van Pinochet, die daar geen leuke dingen heeft uitgevoerd.
De andere dag zijn we doorgereden naar Iquique en daar konden we paragliden. Vanaf een zandduin en landen op het strand, het was fantastisch. Een klein half uur in de lucht gehangen en weer eens 'Schwitserduutsch' gesproken. De tent werd al 15 jaar gerund door een stel Zwitsers. Grappig hoor!
Daarna naar een echt spookstadje gereden, waar ze vroeger vlakbij een zout- en sodamijn hadden. Alles was bijna vergaan, er waren klapperende deuren en er kraakte van alles. De harde wind deed hier zijn werk erg goed, een bijzondere ervaring! In de fabriekshallen stonden nog machinerieen ed. Maar het stadje was al in 1960 opgeheven. Ik kreeg er het gevoel bij van ´once upon een time in the west´ De muziek had hier goed afgespeeld kunnen worden.
Vannacht in de woestijn geslapen, wel kwam er nog een agent achter ons aan. Zij hadden ons de woestijn in zien gaan en dachten, dat de truck misschien wel gestolen was!
Ik zat in de kookgroep en heb een geimproviseerde erwtensoep gemaakt, het was een groot succes en hij smaakte erg lekker.
Nu net zjn we aangekomen in san Pedro en we vallen midden in de 'Dakarrace', die tegenwoordig in Zuid-Amerika wordt verrreden. We kwamen vooral veel trucks tegen met de vervangende materialen. Fotograferende mensen zette onze truck ook op de foto, maar we gingen toch echt de verkeerde kant op. Maar goed als jullie nog kijken vanavond en jullie zien een grote gele truck de verkeerde kant oprijden, nou dat zijn wij!
Zo dit was het weer voor deze keer. We verblijven hier twee nachten en dan gaan we de grens over naar Argentinie en dat doen we hierna nog een paar keer.
Luitjes weer bedankt voor jullie reacties en tot de volgende keer maar weer. Lieve groet uit Chili.
O ja er is hier een aardbeving geweest, deze was ver van ons bedje. Dus geen zorgen.
-
06 Januari 2011 - 08:32
Shirley:
Hoi Marjo
Alweer op de helft van je reis, wat gaat de tijd snel. Het regent hier vandaag ook maar waarschijnlijk wat kouder dan bij jou.
Nog de beste wensen voor het nieuwe jaar.
Groet Shirley -
06 Januari 2011 - 09:53
Marja:
Jij komt ook van alles tegen zeg! Spookstadjes, Dakarrace...en o ja "by the way" er was een aardbeving, maar niets van gemerkt dus!
Niet te gelvoen hè dat je al op de helft bent! Gewoon doorgaan met genieten inderdaad!! -
06 Januari 2011 - 11:08
Jos:
Hoe moet dat nou zonder PINDAKAAS ?
Erwtensoep ? Heb jij als Hollander ook een zak aardappelen mee op vakantie genomen ?
In Chili eet je toch alleen maar chili con carne ?
Leuk verhaal weer ! Ik zie jou in dat spookstadje als cowgirl vanaf je heup het pistool trekken. -
06 Januari 2011 - 11:37
Riet Keizer:
Hoi Marjo, Wat een lang verhaal weer. Je maakt wel wat mee zeg. Wie veel reist kan veel verhalen! Sommige plaatsen ken ik van Marc z'n verhalen.Geniet er maar lekker van.'t Gaat zo hard, voor je het weet zit je weer in ons koude kikkerlandje. In onze familie alles O.K. Marc gaat zondag op vakantie. Eersat naar Tjechie om te skieen en daarna nog ergens anders heen. Hij wist nog niet precies waarheen, maar deze keer waarschijnlijk niet Zuid Amerika. Marjo,veel liefs en tot de volgende keer. -
06 Januari 2011 - 13:10
Krijna:
Ha Marjo,
De tijd gaat zeker snel,soms loop ik er wat achteraan te hijgen,allereerst nog een gezond,voorspoedig, creatief en inspirerend nieuw jaar gewenst[zo daar kun je mee vooruit] toch?
Prachtig al je verhalen en wat je beleefd,al die sporten die je daar doet moet je thuis maar eens uit leggen ,ik kan me er geen voorstelling van maken.
Oeps alle nood voorraad weg,lusten ze daar zo graag pindakaas of willen ze hun eigen voorraad kwijt?
Marjo veel plezier in Argentinië.
hr gr krijna.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
