Moedertje 'Ganges'

Na een redelijke nacht in de trein, lag wel met mijn heup op een richel en met de pijn in mijn rug niet echt een fijne plek, maar ja. Vanaf 06.15 uur was ik wel wakker, we kwamen met ruim twee uur vertraging aan in Varanasi. Gelukkig konden we daar direct ontbijten en daarna waren ook onze kamers klaar.
Om 14.00 uur zijn we naar Sarnath, waar veel boeddhistische tempels staan gereden. Eigenlijk stond er een boottocht over de Ganges gepland, maar vanwege een sjiitische herdenking kun je daar bijna niet komen. Dit is een soort processie, waar men zichzelf geselt (net zoals vlak voor Pasen op de Fillipijnen)Ze herdenken dan het martelaarschap van Imam Hussein, een kleinzoon van de profeet Mohammed die in 680 werd onthoofd omdat hij soennitische heerschappij te erkennen. We reden er met de bus langs, het blijft een bizar ritueel!
We hebben de ruïnes bezocht, waar Boeddha zijn eerste preek heeft gehouden, daarna het daarnaast gelegen museum, we mochten daar niks meenemen, dus ook geen foto's kunnen maken. Er stonden veel mooie beelden, maar sommige reliëfs waren zo zielloos gerestaureerd, zo jammer!
Verder daar een 'Thaise Tempel' bezocht, daar stond een 30 meter hoog beeld, met op de sokkel het 'leven' van Boeddha. Vervolgens een 'Boeddhistisch Tibetaanse Tempel' bezocht en als laatste een 'Srilankaanse Tempel', met het verhaal van Siddhartha helemaal als stripverhaal uitgewerkt op de muren van de tempel. Buiten zaten veel mensen te luisteren naar een gezongen preek, indrukwekkend!
Lekker gegeten, alhoewel als eerste besteld en als laatste gekregen, de rijst was toen alweer koud, maar dit werd goed opgelost.
Vroeg naar bed gegaan, morgen om 04.00 uur op!
We werden om 05.00 uur opgehaald om naar de Ganges te gaan, om daar de rituelen bij de 'Gaths' te zien en de zon te zien opkomen. Al veel bedrijvigheid zo in de ochtend!
Het was leuk op de boot, jammer dat het een boot was met een dieselmotor, die erg veel lawaai maakte, daardoor was onze Indiase gids niet te verstaan, hij bleef wel stug doorkletsen, terwijl er al een paar keer was aangegeven dat hij niet te verstaan was (vond 'ie niet leuk!). Wij hebben ook ons ritueel uitgevoerd, namelijk een brandend kaarsje met een wens wens in de Ganges laten wegdrijven.
En toen was ik ineens mijn mobiel kwijt, die had ik naast mij neergelegd op de rand waar we ook op zaten. Ik kreeg een licht paniek, want ik had hem 3,5 week!!! Oh jee alles staat erin, telefoonnummers, foto's (nog het ergste) en muziek. Ik zag hem echt niet meer, gelukkig zochten er een paar mensen mee, maar helemaal niks! Ik kon me niet voorstellen dat hij overboord was gevallen, dus in mijn beleving moest hij binnen boord zijn, misschien onder de vlonder, maar daar stond wel water! Chips heb ik weer! Uiteindelijk de jongen van de boot gevraagd of hij de vlonder omhoog kon halen, hij op z'n knieen en ja hoor daar was hij weliswaar in het water en dus zeiknat, maar
ik was allang blij dat hij weer terecht was, en in de beschrijving staat, dat hij zeker tot een half uur anderhalve meter onder water kan liggen! Pppfff! Gelukkig wel in het water van de Heilige Ganges, dus dat moet goedkomen toch? Op advies hem wel uitgezet, maar 's middags toch weer aan en alles deed het gelukkig nog! Waarschijnlijk is hij door het trillen van de boot van de smalle richel gevallen waar we opzaten. We zijn langs verschillende 'Ghats' gevaren waar zich verschillende taferelen afspeelden. Wassen van kleding, van jezelf, gorgelen en tanden poetsen in dit heilige doch zeer gore water waar de restanten van doden en doden die niet verbrand mogen worden in de rivier gegooid worden! Hier mag je de crematies niet fotograferen dit in tegenstelling tot crematies in Kathmandu. Verder hadden we een prachtige zonsopkomst!
Daarna zijn we door de smalle straatjes naar de 'Gouden Tempel' gewandeld, waar we alleen een stukje gouden koepel konden zien, hij was erg ingebouwd en ook hier moesten we weer naar binnen zonder tassen en camera. Veiligheid voorop! Maar het schiet wel een beetje door! Na het ontbijt met een kleine groep nog verder door de straatjes lopen dwalen en onze ogen uitgekeken. Rond het middaguur waren we eeer terug in het hotel, al een dag achter de rug! 's Middags lekker bij het zwembad gelegen. En om 16.30 uur gingen we weer richting de Ganges, nu met fietsriksja's, hardere banden, slechte wegen --> oefff mijn rug!
We gingen weer op een bootje, een roeiboot dit keer, maar het was nu heel veel drukker geworden, eerst weer naar de crematieplek waar nu verschillende vuren brandden, het blijft raar, zo dicht in de bewoonde wereld! Zeker als de moesson is geweest en de Ganges een paar meter stijgt, blijft er minder plek over om te cremeren, dus nog dichter bij de huizen!
Vandaag ook besloten om met het vliegtuig naar Kolkata te gaan, de treinen hebben de hele week al uren vertraging, geen zin in met mijn rug! Ook een paar anderen besloten met het vliegtuig te gaan, we waren nu met z'n achten en drie gingen er evengoed nog met de trein.
Leprozen, zwangere vrouwen en kinderen worden niet gecremeerd maar worden verzwaard aan moeder 'Ganges' gegeven. Daarna was er aan de oever een 'performance' de 'Ganga Aarti' te zien. Zang en choreografie en als laatste een slaapliedje om moeder Ganges in slaap te wiegen. Het was wel mooi, maar we lagen toch vrij ver weg om alles goed te kunnen zien, jammer, maar het was ook onwijs druk met bootjes! Daarna weer met de fietsriksja's terug naar het hotel. Voor het eerst was het een beetje frisjes deze avond en vooral ook vochtig.
De andere dag niet zoveel gedaan, het is jammer dat we zo ver weg zitten met ons hotel. Het is een half uur met de taxiriksja's. Niet echt een succes met mijn rug momenteel! Maar ik was vraag nog teruggegaan naar ds Ganges om daar dan alleen maar te zitten en de taferelen aan me te laten voorbijtrekken.
We zijn naar een nabijgelegen 'shoppingmall' gegaan, en we hebben daar een heerlijke koffie gedronken. Overigens veel bekende merken maar heel weinig klanten. Toch te duur voor de doorsnee Indiër, verder geluierd en gelezen bij het zwembad. Gelukkig hadden we nog één kamer ter beschikking voor onze bagage.
Inmiddels heeft de trein al zo'n 10 uur vertraging en wij werden om 16.45 uur opgehaald om naar de luchthaven te gaan. Ook met enige vertraging want er werd aan de weg gewerkt, zo te zien werd hij verbreedt, dat betekende voor de aanwonenden, dat hun huis aan de voorkant weg was! Zeer apart! Geen idee of ze hier ook een compensatie voor geven in India. Het was een uurtje vliegen naar Kolkata, naast me zat een vrouw met een kindje van anderhalf, zij heeft de hele weg zachtjes gezongen, zo lief! Om 22.00 uur waren we in het hotel, maar er was niks meer te krijgen geen biertje en ook geen eten meer! rol koekjes kwam nu nog goed van pas!
De andere morgen stond er een stadstoer door Kolkata op het program, onze Indiase gids die ons had opgehaald liet de excursie in het korte ritje van de luchthaven aar het hotel steeds een kwartier later starten, gelukkig werd dit teruggedraaid.
Toen we aan het ontbijt zaten zei Fred, dat Hans, Wendy en Gert om ongeveer 05.00 uur op de trein waren gestapt, 12 uur vertraging! En dan nog 14 uur te gaan naar Kolkata! Nogmaals zoooo blij dat ik ben gaan vliegen!
Vanmorgen hadden we een vrouwelijke lokale gids en jeetje wat sprak zij goed Engels, zonder accent, dus goed te verstaan. We gingen eerst bij het huis van wijlen moeder Theresa langs. In het klooster wonen nog steeds zo'n 200 nonnen, Haar graf/kist staat in haar huis, dit was haar wens.
Vervolgens zijn we naar alweer een Jaïn Tempel gegaan, de Parshnawath Tempel', dit was een Tempel in Gaudistijl, wat bijzonderen wat mooi ( ja ik en een Gaudifan) alles uit stukjes keramiek en glas opgebouwd, hij is gebouwd in 1867. Erg mooi om hier even te kijken en rond te lopen. Helaas binnen geen foto's.
Daarna richting rivier gereden naar de wijk Kumartuli, waar ze van de rivierklei grote en kleine beelden maken. Voornamelijk God Kali, die uitgebeeld wordt met vier armen en een uitgestoken tong staande op een liggende Shiva. Ik vond het leuk om te zien hoe deze beelden werden gemaakt, de techniek is identiek aan die ik heb gezien in West China. eerst een houten staketsel, dan klei vermengd met stro en het wordt glad afgewerkt met klei of papier-maché die dan later beschilderd en verder erg 'blingbling' aangekleed worden. Uiteindelijk verdwijnen deze beelden door ze in de rivier te dumpen bij het 'Durga festival'. En volgend jaar beginnen ze van voren af aan! Alhoewel het staketsel met stro wel weer uit de rivier worden gehaald.
Vervolgens zijn we naar de koloniale wijk gereden, veel gebouwen uit de Engelse overheersing, waar ook de 'St John Cathedral' onder valt.
De lunch ging vervolgens via de Indiase logica, geen logica dus! Maar goed we kregen alles binnen de tijd en met het hele bedrag gedeeld door acht kregen we ook de rekening snel voor elkaar.
Daarna hebben we het 'Victoria Memorial' aan gedaan. Momenteel een museum, een prachtig gebouw in een prachtige tuin! Helaas, binnen mocht er niet gefotografeerd worden, jammer want ook van binnen was het een mooi gebouw. Tentoonstelling was niet zo spannend. Nog een stukje bij de rivier de 'Hooghly' gewandeld en als laatste nog over een markt naar een mooie tempel gelopen, vanwege de drukte niet in de tempel geweest, wel op het terrein.
Vervolgens weer naar het hotel, we hebben weer even contact gezocht met Hans om te vragen hoe laat ze verwachtten in Kolkata aan te komen, het vermoeden was rond 21.30 uur. Jammer, het is onze laatste avond en dan kunnen we niet met elkaar eten. Wel een raar einde van onze mooie reis!
Met z'n achten gaan eten en bij terugkomst toch gewacht op de andere drie. Zij kwamen om 21.30 uur binnenvallen, in totaal 14 uur vertraging!
Nog wat gebabbeld en Hans zijn tip gegeven, maar niet leuk zo! Daarna allemaal naar bed morgen worden we om 06.00 weer opgepikt.
Hiermee werd het een onbevredigend einde van deze prachtige reis.
Namasté