Nog meer troep!
Door: Marjo
Blijf op de hoogte en volg Marjo
01 September 2014 | Nepal, Pokhara
Hallo, daar ben ik weer!
Vandaag nog maar even mijn slaapzak laten zien, die is wel goed, maar Nico adviseerde er toch nog een fleece slaapzak bij te kopen. Iedereen heeft er zo langzamerhand de stuipen van, want een aantal mensen hadden echt te dunne spullen mee. Gelukkig zijn we maar met zijn veertienen dus ruimte zat om alles op te ruimen in de truck.
Maar ook weer meer om mee naar huis te nemen, ik heb nog maar een waterdichte tas gekocht, want de truck lekt hier en daar wat, als het regent! het blijft balen, zeker als je thuis nog van alles hebt!
De woensdag zijn we naar 'Bodnath' geweest, de grootste Buddha van de wereld. Hier vind je ook veel Tibetaanse monniken, die gevlucht zijn uit Tibet, nadat China Tibet is binnengevallen en heeft geannexeerd. ik vond het erg indrukwekkend. Inmiddels ben ik wel klaar in deze stad, al dat getoeter en die drukte, ik krijg er middelvingerneigingen van.
Inmiddels weten we, dat we nog niet weg kunnen naar Tibet. Ze hebben de weg wel wat hersteld, maar er mag alleen nog maar klein verkeer overheen en wij zijn met onze truck te zwaar.
Besloten is om nu drie dagen naar 'Chitwan' te gaan en daarna nog drie dagen naar 'Pokhara'. Vervolgens slapen we weer één nacht in Kathmandu om daarna richting Tibet/China te rijden.
Er is contact met een Dragomantruck, die aan de andere kant staat te wachten om naar Kathmandu te rijden. Zodra we daar goed bericht over hebben gaan we rijden.
De andere dag was het 'Teej' festival, een festival voor jonge getrouwde vrouwen om te wensen, dat hun man goed voor ze blijft zorgen. De meeste vrouwen waren rood gekleed, hadden mooie kleding aan en 'hakken' , hoe ze het voor elkaar krijgen om hier op te kunnen lopen in deze slechte en soms ook erg modderige straten?!
Op vrijdag zijn we dan eindelijk vertrokken, onze rugzakken werden per taxi naar de truck vervoerd en wij gingen lopen. En daar gingen we dan, eindelijk ons avontuur tegemoet. Weliswaar de verkeerde kant op maar toch, eindelijk weg uit deze stad waar ik ruim 11 dagen had doorgebracht, op weg naar 'Chitwan'.
Onze Paolo was hier niet zo blij mee, want hij kwam net terug uit Chitwan. Het is wel jammer, want de rest kent elkaar inmiddels al wat en hij valt daar nu buiten. Hij reed met ons mee tot halverwege en ging verder naar Pokhara alwaar wij hem weer oppikken, want na 'Chitwan' gingen wij ook naar 'Pokhara'.
Nico is een goede bestuurder, ik zou hier niet willen rijden. En dan ook nog in zo'n grote truck!
We kwamen om ongeveer 14.30 uur in het 'Chitwan National Parc' aan. Het is reteheet hier, zo'n 33 graden en een hoge vochtigheid.
Om 17.00 uur zouden we uitleg over de truck krijgen, maar toen kwam het met bakken uit de lucht. Eerst heel veel gerommel en dan komt de bui. Dus heeft Nico maar een alternatief praatje gehouden.
's Avonds een heerlijke riviervis gegeten en je kijkt toch echt raar op als er onder de snacks een 'patatje oorlog' staat. En dat in Nepal, 40 km van de grens met India!
Nou jullie zijn ook weer en beetje bij, tot de volgend keer maar weer.
Vandaag nog maar even mijn slaapzak laten zien, die is wel goed, maar Nico adviseerde er toch nog een fleece slaapzak bij te kopen. Iedereen heeft er zo langzamerhand de stuipen van, want een aantal mensen hadden echt te dunne spullen mee. Gelukkig zijn we maar met zijn veertienen dus ruimte zat om alles op te ruimen in de truck.
Maar ook weer meer om mee naar huis te nemen, ik heb nog maar een waterdichte tas gekocht, want de truck lekt hier en daar wat, als het regent! het blijft balen, zeker als je thuis nog van alles hebt!
De woensdag zijn we naar 'Bodnath' geweest, de grootste Buddha van de wereld. Hier vind je ook veel Tibetaanse monniken, die gevlucht zijn uit Tibet, nadat China Tibet is binnengevallen en heeft geannexeerd. ik vond het erg indrukwekkend. Inmiddels ben ik wel klaar in deze stad, al dat getoeter en die drukte, ik krijg er middelvingerneigingen van.
Inmiddels weten we, dat we nog niet weg kunnen naar Tibet. Ze hebben de weg wel wat hersteld, maar er mag alleen nog maar klein verkeer overheen en wij zijn met onze truck te zwaar.
Besloten is om nu drie dagen naar 'Chitwan' te gaan en daarna nog drie dagen naar 'Pokhara'. Vervolgens slapen we weer één nacht in Kathmandu om daarna richting Tibet/China te rijden.
Er is contact met een Dragomantruck, die aan de andere kant staat te wachten om naar Kathmandu te rijden. Zodra we daar goed bericht over hebben gaan we rijden.
De andere dag was het 'Teej' festival, een festival voor jonge getrouwde vrouwen om te wensen, dat hun man goed voor ze blijft zorgen. De meeste vrouwen waren rood gekleed, hadden mooie kleding aan en 'hakken' , hoe ze het voor elkaar krijgen om hier op te kunnen lopen in deze slechte en soms ook erg modderige straten?!
Op vrijdag zijn we dan eindelijk vertrokken, onze rugzakken werden per taxi naar de truck vervoerd en wij gingen lopen. En daar gingen we dan, eindelijk ons avontuur tegemoet. Weliswaar de verkeerde kant op maar toch, eindelijk weg uit deze stad waar ik ruim 11 dagen had doorgebracht, op weg naar 'Chitwan'.
Onze Paolo was hier niet zo blij mee, want hij kwam net terug uit Chitwan. Het is wel jammer, want de rest kent elkaar inmiddels al wat en hij valt daar nu buiten. Hij reed met ons mee tot halverwege en ging verder naar Pokhara alwaar wij hem weer oppikken, want na 'Chitwan' gingen wij ook naar 'Pokhara'.
Nico is een goede bestuurder, ik zou hier niet willen rijden. En dan ook nog in zo'n grote truck!
We kwamen om ongeveer 14.30 uur in het 'Chitwan National Parc' aan. Het is reteheet hier, zo'n 33 graden en een hoge vochtigheid.
Om 17.00 uur zouden we uitleg over de truck krijgen, maar toen kwam het met bakken uit de lucht. Eerst heel veel gerommel en dan komt de bui. Dus heeft Nico maar een alternatief praatje gehouden.
's Avonds een heerlijke riviervis gegeten en je kijkt toch echt raar op als er onder de snacks een 'patatje oorlog' staat. En dat in Nepal, 40 km van de grens met India!
Nou jullie zijn ook weer en beetje bij, tot de volgend keer maar weer.
-
01 September 2014 - 16:00
Petra:
Ja dat patatje oorlog was inderdaad een giller. Dat je dat in Zuid Europa regelmatig tegenkomt is tot daar aan toe maar zoveel duizenden kilometers verder!
-
02 September 2014 - 00:32
Sandra:
Hey Marjo!
Wat een genot om je reisverslagen weer te lezen. Ik zit nu in de wacht met Dick, waar je de hartelijke groetjes van krijgt.
Wat heb je alweer een hoop meegemaakt sinds je op reis bent.
Denk je er wel aan om genoeg te drinken (water) en je fruitje ;)
Veel plezier en geniet van je verdere reis.
P.s. deze week wordt op het werk nieuw meubulair geplaatst, leuk!! -
04 September 2014 - 11:30
Krijna Van Koppen:
Hoi Marjo,
Leuk om je verslag te lezen" Dangeres roads" had een programma over Georgië en die contreië,een onderdeel van de zijde route, prachtig.
Ik kan het me voorstellen dat het fijn is even de stad uit te zijn hoe leuk en anders het ook is.
Een andere wereld waar in je je nu bent als ik het zo lees, en toch niet als het het patatje oorlog daar ook bestaat!
Heerlijk denk ik om nu zo onderweg te zijn na alle rompslomp van de voorbereidingen.
Hoeveel boven NAP zit je nu ongeveer?, en zijn er mensen van jou leeftijd in de groep? Is het de John die je kent?
Wij hebben lekker september weertje deze week.
Marjo veel plezier hr groet Krijna.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
