De laatste week is ingegaan

In Sidi Ifni waren we twee nachten, wel lekker, want het zijn best veel reis dagen en je hebt amper tijd om tot rust te komen.
Vanmorgen wat uitgeslapen en daarna met de bus naar het strand van Leyzira Plage gegaan, dit strand ligt ongeveer 10 km ten noorden van Sidi Ifni, met de alom bekende bogen, die met één poot in het water staan. Ik denk dat ze wel in elke folder die over Marokko gaat staan. Het was helaas heel erg nevelig, daardoor kwamen ze niet zo mooi uit. In verband met opkomend water heb ik alleen de eerste boog gezien en toen kreeg al door enkele golven flinke natte pijpen. Vervolgens ben ik terug gewandeld en heb ik een duik in het water genomen, het water was koud en er was een enorme stroming, niet zo handig met een geblesseerde knie. Ik ben alleen maar even doorgegaan en dat was wel erg lekker. Het water kwam wel heel sterk op en twee groepsgenoten die lekker lagen te zonnen konden het nog net droog houden omdat een golf wel heel erg dicht bij kwam, ze moesten echt een sprint je trekken.
Vervolgens koffie met patisserie ivm de derde jarige in de groep. Terug in het dorp bij de vismarkt, een heerlijke tajine met garnalen gegeten. Mmmmmmmmmm
het is goed te merken, dat je nu aan de kust zit, er staat meer wind en vooral 's avonds is het beduidend frisser dan in het binnenland.
's Avonds in een ander restaurant gegeten, in de buurt van een soort boulevard. Dit was echt de hangplek voor het hele dorp leek wel, wat van die machotypetjes, meiden zowel modern als traditioneel gekleed, zo ook moeders met kinderen. Het was er onwijs druk en toen het licht uitviel klonk er één gegons, dat was wel erg grappig, maar het was ook wel gelijk retedonker.
Iedereen liep er echt te flaneren, zien en gezien worden.
Na een moeizame start, er was maar één ober om het ontbijt uit te serveren. Waren we toch nog op tijd weg. Vandaag zijn we richting Tafraoute gereden, van de kust weer de Hoge Atlas in. Dit stadje ligt op een hoogte van 1200 meter. Weer kregen we een ander gezicht van Marokko te zien, de rotsen zijn nu lichter en soms oker tot roodkleurig.
Ook zijn het gigantische brokken steen waarvan je afvraagt, hoe kan dit zo blijven liggen. Het was weer een indrukwekkend schouwspel van de natuur.
Het stadje is bekend vanwege zijn ' babouches', dit zijn handgemaakte leren schoenen, geel voor de heren en rood voor de dames. Uiteraard heb ik er een paar gekocht, ik vond ze erg leuk en ze zaten ook nog lekker en dat alles voor 6.50 Euro. Ook zat men hier saffraan te verwijderen uit de crocusbloem en er werden ook veel producten van Argannoten verkocht.
's Avonds met een groep gaan eten, wat natuurlijk weer veel hilariteit teweeg bracht, want het restaurantje was helemaal niet berekend op zoveel mensen en toch lieten ze iedereen binnen. uiteraard hadden we weer niet gereserveerd en dat is echt niet handig als er maar een paar eettentjes zijn in het stadje! Gevolg, de tent werd verbouwd, er werd personeel opgeroepen en het personeel rende zich rot om nog aan ingrediënten te komen, hiervoor stond een brommertje klaar voor algemeen gebruik. Maar goed we zaten omstebeurt te eten en dat was wel erg ongezellig en het duurde maar en het duurde maar. Hier hadden we overigens voor de tweede keer deze reis een beetje regen, maar het mocht geen naam hebben, wel was het de hele dag bewolkt.
De volgende dag hebben we een dagexscursie gedaan met fourwheeldrives, we hebben zo'n 125 km gereden en de route en uitzichten waren weer spectaculair. Eerst kwamen we in een gebied waar mica werd gevonden, van dit spul werden en worden kachelruitjes gemaakt.
Vervolgens naar de oase ' Ait Mansour gereden en daar twee wandelingen gemaakt, één over de weg en de tweede over de paadjes door de oase en daardoor zag je de weinige mensen die hier nog wonen aan het werk, verkoop en plukken van dadels, geiten en schapen hoeden en dat is het dan wel, echt jonge mensen hebben we hier niet gezien, die trekken net als overal naar de 'grote stad'. Wel weer hoge wanden, sommige wel 200 meter hoog. We hebben een aantal foto stops gedaan en zijn ook weer bij rotstekeningen gaan kijken.
Na de lunch zijn we via een andere route teruggereden, soms erg stoffig en vooral ook over erg smalle bergwegen. Je kon elkaar daar niet passeren. We hebben nog gestopt bij een marmergroeve, ik had graag zelf naar beneden gegaan omheen stuk te halen, maar één van de jongens ging al naar beneden. Toen ik de stukken later kreeg, was dit helaas geen marmer maar graniet. Nou ja jammer dan.
Als laatste zijn we naar de beschilderde bergen van de Belgische kunstenaar, Jean Vérame, gegaan, de rotsen zijn overgoten met tonnen, roze, blauwe en paarse verf. Het was de bedoeling, dat de waterverf weer zou ' oplossen' in de natuur, maar een Marokkaan heeft het een paar jaar gelden nog eens overgedaan, zodat de kleur er weer goed inzat. Ik vond het bijzonder om te zien, maar hoe kom je erop om rotsen te gaan beschilderen, wie het weet mag het zeggen. 's Avonds weer in hetzelfde restaurant je gezeten, het was er nu beduidend minder druk en de kwaliteit van de bediening en het eten stukken beter. Het lastige is in zulke klein plaatsen, dat de keuze soms ook erg beperkt is.
De volgende dag zijn we via Agadir naar Essaouira vertrokken. De route was weer fantastisch. Abdul, één van onze chauffeurs kwam uit Agadir en hij bracht het voorstel om daar in de haven te gaan lunchen. Nou ik kan zeggen, fenomenaal! We kregen voor 10 Euro een visschotel, die ik niet op kon zoveel lag er op, inktvis, garnalen, een dorado en nog twee andere soorten vis, echt geweldig.
Na Agadir reden we langs de kust naar het noorden naar Essaouira. Onderweg nog naar een vrouwen coöperatie geweest, die ons lieten zien hoe de productie van de Argannoten in zijn werk gaat. Eigenlijk waren de vrouwen al onderweg naar huis, maar ze kwamen voor de demonstratie nog even terug, de schatten. Ik heb er niks gekocht, ze waren wel heel veel duurder dan de zaken die ik eerder heb gezien.
Inmiddels ben ik de derde persoon in onze bus met een ontstoken oog, geen idee waar het door komt, maar ik had een varkensoogje, rood, vocht in het bovenste en onderste ooglid en veel pus. Erg vervelend en vermoeiend.
Nou, dit was het weer lieve mensen, het volgende bericht komt waarschijnlijk vanuit Nederland, dat zijn dan de laatste dagen van de reis.
Lieve groet Marjo.