Weer wat meer adrenaline!
Door: Marjo
Blijf op de hoogte en volg Marjo
13 Januari 2008 | Zimbabwe, Victoria Falls
Hallo allemaal, weer bedankt voor de leuke reacties en blijf me volgen, want er komt nog meer spanning en sensatie. Ik moet toch eerst nog even kwijt, dat de Kalaharidesert ook in Botswana ligt, maar daar ben ik niet geweest, dus het land is zeker niet alleen maar groen! Maar de weg naar Kasane was heel erg nat, zo'n 500 km regen gehad, van de 600 km die we verreden hebben deze dag. Het is goed te merken, dat we weer in regentijdgebied komen. 's Avonds een boottocht gedaan over de rivier de Chobe. Prachtig, want deze rivier is de grens tussen Zambia, Botswana en Zimbabwe. Vanaf de rivier een leeuwengroep gezien, tot nu toe heb ik vooral de vrouwtjes gezien met daar omheen wat jongen, maar de man laat zich moeilijker vinden. De andere dag gingen we met ongeveer de helft van de groep op een 'gamedrive' in het Chobe National Park. Nou ik kan zeggen, dit was heel erg indrukwekkend en soms ronduit angstig, maar we hebben het overleeft! We hebben erg veel dieren gezien, maar vooral heel veel olifanten, daar staat dit park om bekend. Op een gegeven moment waren we geheel omringd door een paar olifantenfamilies ( ja, Djosergroep, eindelijk mijn 'happy family'), maar omdat er veel jonge olifantjes bijwaren, vonden ze ons niet zo erg leuk. Op een gegeven moment kwam een bul op onze auto af, de chauffeur reed rustig achteruit, maar bully was nog niet tevreden en kwam dreigend op ons af. Uiteindelijk blies hij al tetterend de aftocht, maar wij stonden inmiddels met ons rechterachterwiel boven een poel met water, wat er niet echt ondiep uitzag. Een van de groep heeft het gefilmd, Brrrr. Daarna kwamen we nog veel olifanten tegen, maar wij moesten ons een paar keer uit de voeten maken. Het 2e wat er gebeurde, was dat de andere helft van onze groep een luipaard had gespot ( Ja Frans, van de Djosergroep)dit was echt kicken. Ik heb twee foto's kunnen nemen, maar de andere groep heeft kunnen zien hoe hij een impala pakte. Bijzonder is, dat zelfs de vegetariers onder ons niets liever dan een 'kill' willen zien. De andere groep had ook wat problemen met de truck, we hebben ze een paar keer weer op gang geholpen.
Die avond hebben we midden in het park geslapen, dit was net een scene uit de film 'out of Africa', nog even een half uurtje wachten en Robert Redford verschijnt op de set. Dit was echt te gek. De tenten waren wat groter als waar we in lagen, stretchers erin en zelfs een nachtkastje met een lampje erop! De WC bestond dit keer uit een gat in de grond, met daarbovenop een hekwerkje met een WC bril, daaromheen wat zeildoek met een houder voor het toiletpapier. Het eten was te gek en na een 'gamedrive' de andere morgen vroeg, zaten we te ontbijten terwijl er een olifantenfamilie al knabbelend voorbijslenterde, op zo'n 25/40 meter afstand. Ze negeerden ons totaal, ik vond dit een heel aparte ervaring. Op de terugweg de leeuwinnen weer gezien van de boottocht de avond ervoor.
Terug in het kamp vertrokken we naar Zimbabwe, Vicoria Falls.
Dit staat bekend om al zijn extreme sporten. Nou ik heb er een paar gedaan. Ik ben gisterochtend gaan wandelen met leeuwen, wij waren met een groep van elf en er waren drie leeuwen ongeveer in de leeftijd van 16 maanden, nou dit zijn al beste jongens hoor! Het is een programma om Afrika zijn gezicht van de wilde dieren terug te geven. De leeuwen worden uiteindelijk uitgezet over heel Afrika. Erg apart om zo dicht bij de leeuwen te kunnen komen. Alles draait om het geld dat op deze manier binnenkomt. Als je als vrijwilliger daar wilt werken, moet je geld meenemen. Meneer Mugabe heeft alleen grond ter beschikking gesteld en verder niks. Er liepen ook veel begeleiders en een aantal vrijwilligers mee.
's Middags ben ik naar de watervallen geweest, ik heb nog nooit echte watervallen gezien, op een paar in Zwitseland na, maar dit is echt geweldig, wat een geluid en wat een water, het stort zo'n 100 meter naar beneden in een kloof, maar die is vrij smal, dus het stuift weer naar omhoog en op sommige plekken werd je lekker nat.
Daarna nog een olifantenrit gedaan, gelukkig konden we er via een trap vrij gemakkelijk opklimmen. Ook hier werkte men grotendeels op projektbasis en is het ecologisch verantwoord. Ik verbaasde me erover, met hoeveel respect men over de beesten sprak en ermee omging.
Verder erg veel armoede hier, men wilde je van alles verkopen en als dat niet lukte begonnen ze er over of je schoenen of kleding wilde verkopen. Ik ben hier een miljonair, wat het zimbabwaanse geld betreft, maar ik voelde me er erg onglukkig onder als ik zie hoe het hier is voor de mensen zelf.
Als laatste eindig ik met mijn ervaring van vandaag, ik ben gaan 'raften' op de Zambezirivier. En het was helemaal te gek, volgens kenners is hij momenteel niet zo spectaculair ivm de vele regens van de afgelopen maand en daardoor staat de rivier erg hoog. Maar ik vond het evengoed een belevenis, ik zat weliswaar in de boot met de man met de grote peddels(deze kan 'niet' omslaan), maar toch. Het deed me goed te zien, dat er heel veel mensen, jonger dan ik ook angstig zijn. We hebben vanaf 'rapid 11' tot 'rapid 23' gedaan, met een lekkere lunch als onderbreking. Het was al een sport om er te komen, want we moesten de kloof in en aan het eind er ook weer uit, vond ik uiteraard weer wat minder, maar goed het biertje smaakte goed aan het eind. Nou ik stop er maar weer eens mee, ik ga een koffie drinken en een hapje eten. Tot de volgende keer maar weer, waarschijnlijk uit Zambia.
Die avond hebben we midden in het park geslapen, dit was net een scene uit de film 'out of Africa', nog even een half uurtje wachten en Robert Redford verschijnt op de set. Dit was echt te gek. De tenten waren wat groter als waar we in lagen, stretchers erin en zelfs een nachtkastje met een lampje erop! De WC bestond dit keer uit een gat in de grond, met daarbovenop een hekwerkje met een WC bril, daaromheen wat zeildoek met een houder voor het toiletpapier. Het eten was te gek en na een 'gamedrive' de andere morgen vroeg, zaten we te ontbijten terwijl er een olifantenfamilie al knabbelend voorbijslenterde, op zo'n 25/40 meter afstand. Ze negeerden ons totaal, ik vond dit een heel aparte ervaring. Op de terugweg de leeuwinnen weer gezien van de boottocht de avond ervoor.
Terug in het kamp vertrokken we naar Zimbabwe, Vicoria Falls.
Dit staat bekend om al zijn extreme sporten. Nou ik heb er een paar gedaan. Ik ben gisterochtend gaan wandelen met leeuwen, wij waren met een groep van elf en er waren drie leeuwen ongeveer in de leeftijd van 16 maanden, nou dit zijn al beste jongens hoor! Het is een programma om Afrika zijn gezicht van de wilde dieren terug te geven. De leeuwen worden uiteindelijk uitgezet over heel Afrika. Erg apart om zo dicht bij de leeuwen te kunnen komen. Alles draait om het geld dat op deze manier binnenkomt. Als je als vrijwilliger daar wilt werken, moet je geld meenemen. Meneer Mugabe heeft alleen grond ter beschikking gesteld en verder niks. Er liepen ook veel begeleiders en een aantal vrijwilligers mee.
's Middags ben ik naar de watervallen geweest, ik heb nog nooit echte watervallen gezien, op een paar in Zwitseland na, maar dit is echt geweldig, wat een geluid en wat een water, het stort zo'n 100 meter naar beneden in een kloof, maar die is vrij smal, dus het stuift weer naar omhoog en op sommige plekken werd je lekker nat.
Daarna nog een olifantenrit gedaan, gelukkig konden we er via een trap vrij gemakkelijk opklimmen. Ook hier werkte men grotendeels op projektbasis en is het ecologisch verantwoord. Ik verbaasde me erover, met hoeveel respect men over de beesten sprak en ermee omging.
Verder erg veel armoede hier, men wilde je van alles verkopen en als dat niet lukte begonnen ze er over of je schoenen of kleding wilde verkopen. Ik ben hier een miljonair, wat het zimbabwaanse geld betreft, maar ik voelde me er erg onglukkig onder als ik zie hoe het hier is voor de mensen zelf.
Als laatste eindig ik met mijn ervaring van vandaag, ik ben gaan 'raften' op de Zambezirivier. En het was helemaal te gek, volgens kenners is hij momenteel niet zo spectaculair ivm de vele regens van de afgelopen maand en daardoor staat de rivier erg hoog. Maar ik vond het evengoed een belevenis, ik zat weliswaar in de boot met de man met de grote peddels(deze kan 'niet' omslaan), maar toch. Het deed me goed te zien, dat er heel veel mensen, jonger dan ik ook angstig zijn. We hebben vanaf 'rapid 11' tot 'rapid 23' gedaan, met een lekkere lunch als onderbreking. Het was al een sport om er te komen, want we moesten de kloof in en aan het eind er ook weer uit, vond ik uiteraard weer wat minder, maar goed het biertje smaakte goed aan het eind. Nou ik stop er maar weer eens mee, ik ga een koffie drinken en een hapje eten. Tot de volgende keer maar weer, waarschijnlijk uit Zambia.
-
13 Januari 2008 - 15:37
Pleunie:
Hoi Marjo, eigenlijk zijn we gewoon jaloers op je en verder niks.Veel plezier en tot de volgende keer ,Liefs Ard en pleunie -
13 Januari 2008 - 15:54
Jos:
stinkend jaloers ! -
13 Januari 2008 - 16:23
Sandra:
Hoi Marjo,
leuk om weer een avontuur van je te lezen, je kan al deze verhalen wel gaan bundelen voor een boek, of ben je daar al mee bezig?
Ik werk vanavond met Daphne, en gaan kijken voor een wintersportgebied. Heb jij nog voorkeur voor een exate datum in maart?
Tot schrijfs! -
13 Januari 2008 - 16:38
Tante Riet:
Toevallig zat ik te computeren en daar kwam je mail. Heerlijk weer zo'n verhaal. Je geniet nog met volle teugen en wij erbij. Tot de volgende keer. Veel liefs en een dikke pakkerd. -
13 Januari 2008 - 18:51
Iet Beuningen:
hoi Marjo,
Wat doe je enge dingen!! wel toch netiets anders dan de 4 daagse!!!!!!!!!!!!!!!! -
13 Januari 2008 - 21:43
Jos:
Je bent hopelijk wel terug voor 26 september 2008. Ik kreeg net deze datum door voor wat betreft het buurtjesweekend. Tot dan -
14 Januari 2008 - 21:49
Henny-huijb:
prachtige verhalen zeg, nog effen en je komt als leeuw terug.nog veel plezier en groeten -
15 Januari 2008 - 10:49
Cora:
Wat een belevenissen weer, zeg!
Lijkt mij fantastisch en ook best eng bij die grote olifanten!
De armoede onder de bevolking lijkt mij ook schrijnend. Wij vinden dat in Gambia ook heel erg, steunen daar een schooltje en een gezin met geld en goederen.Het is nooit genoeg, maar alle beetjes helpen!
Groeten uit Drenthe, Albert en Cora -
15 Januari 2008 - 21:10
Marja:
He Marjo, wat moet het OC nu nog bedenken om jouw adrenaline peil hoog te houden; jij hebt alles al meegemaakt! Dat kunnen die 'oudere' buurtjes (de eerste wordt in maart al 60!!) nooit bijhouden!
Doe je wel 'n beetje voorzichtig, want ze willen in september weer pokeren.
groetjes, Marja -
16 Januari 2008 - 16:19
Ruud En Det:
lekker doorgaan met genieten liefs ruud en det
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
